ਸ਼ੁਰੂ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਡਰ ਬੜਾ ਲੱਗਦਾ,
ਕਿਤੇ ਲੋਕਾੰ ਨੂੰ ਨਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਵੇ,
ਨਵਾੰ ਨਵਾੰ ਪਿਆਰ ਬਸ ਇੱਥੇ ਹੀ ਮਰਦਾ,
ਇਹੀ ਡਰ ਹੈ ਜੋ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਠੱਗ ਜਾਵੇ,
ਉਮਰ ਵੀ ਕੁਝ ਅਜਿਹੀ ਹੁੱਦੀ,
ਕਿ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀ ਹੱਟ ਪਾਉੰਦੇ ਨੇ,
ਵੱਧ ਕੇ ਅੱਗੇ ਉਸ ਰਾਹ 'ਤੇ,
ਕੁਝ ਪਲ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਹੀ ਤਡਪਾਉੰਦੇ ਨੇ,
ਤਾਹਨੇ ਫਿਰ ਲੋਕਾੰ ਵੱਲੋੰ ਮਿਲਦੇ,
"ਆਖ਼ਿਰ ਕਿਓੰ ਖੋਲੇ ਤੂੰ ਬੂਹੇ ਦਿਲ ਦੇ,
ਉਮਰ ਤੇਰੀ ਅਜੇ ਹੈ ਨਹੀੰ ਕਾਕਾ,
ਜੋ ਚਾਹ ਤੂੰ ਖੋਲੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਸਿਲਦੇ",
ਕਈ ਤਾਹਨੇ ਹੀ ਸੁਣ ਹਾਰ ਜਾੰਦੇ,
ਦਿਲ ਦੇ ਚਾਹਵਾੰ ਨੂੰ ਹੀ ਮਾਰ ਜਾੰਦੇ,
ਆਪ ਤਾੰ ਮੁੜ੍ਹ ਤੁਰ ਪੈੰਦੇ ਨੇ,
ਪਰ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਕਰ ਬੇਕਾਰ ਜਾੰਦੇ,
ਪਿਆਰ ਤਾੰ ਸੱਚਾ ਕੁਝ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ,
ਜੋ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀੰ ਕਦੇ ਕਰਦੇ ਨੇ,
ਪਿਆਰ ਵੀ ਨੇ ਉਹ ਖੁਲਕੇ ਕਰਦੇ,
ਨਾ ਡਰ ਡਰ ਹੌੰਕੇ ਭਰਦੇ ਨੇ,
ਤਾਹਨੇ ਤਾੰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੁੱਕ ਜਾੰਦੇ ਨੇ,
ਪਰ ਪਿਆਰ ਨਾ ਕਦੇ ਮੁੱਕਦਾ ਹੈ,
ਹਿੱਕ ਤਾਣ ਕੇ ਅੱਗੇ ਤੁਰਦਾ ਪਿਆਰ,
ਨਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਇਹ ਲੁੱਕਦਾ ਹੈ,
ਹੀਰ ਰਾੰਝੇ ਦਾ ਸਮਾੰ ਹੋਰ ਸੀ,
ਉਸ ਪਿਆਰ 'ਚ ਬੜਾ ਜ਼ੋਰ ਸੀ,
ਰੱਬ ਸੀ ਮੰਨਦੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ,
ਨਾ ਪਿਆਰ ਉਹਨਾੰ ਦਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸੀ,
ਅੱਜ ਦਾ ਪਿਆਰ ਬਸ ਪੈਸਾ ਹੈ,
ਜੋ ਦਿਸਦਾ ਸਭ ਨੂੰ ਇੱਕ ਜੈਸਾ ਹੈ,
ਹੋਰ ਨਾ ਕੁਝ ਦਿਸਦਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ,
ਬਸ ਦਿਸਦਾ ਹਰ ਥਾੰ ਪੈਸਾ ਹੈ,
ਹੁਣ ਘੁੱਮੀੰ ਪਈ ਏ ਦੁਨੀਆ ਸਾਰੀ,
ਜੋ ਰੱਬ ਨੇ ਸੀ ਆਪ ਸੰਵਾਰੀ,
ਹੁਣ ਰਹਿ ਕੀ ਗਿਆ ਏ ਦੁਨੀਆ 'ਚ,
ਮੋਹ ਛੱਡ ਮਾਯਾ ਦੀ ਖੇਡ ਏ ਸਾਰੀ,
-ਨਿਤਿਨ
|
