ਰੰਗ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕੁਦਰਤ ਦੇ
ਪਏ ਦੇਣ ਸ਼ਹਾਦਤ ਉਸਦੀ 
ਤੇਰੀ ਸਮਝ ਤੂੰ ਪੱਥਰਾਂ ਮੂਹਰੇ
ਕੱਲਿਆਂ ਬਹਿ ਬਹਿ ਰੋਵੇਂ

ਕੁੱਲ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਕਾਲਬਾਂ ਅੰਦਰ 
ਇੱਕੋ ਨੂਰ ਏ ਵੱਸਦਾ 
ਸ਼ੁਕਰ ਖੁਦਾ ਦਾ ਕਰੀਏ ਜਿੱਥੇ 
ਮੇਲ ਦਿਲਾਂ ਦਾ ਹੋਵੇ

ਇਸ਼ਕ ਤੇ ਅੱਲਾ ਤਾਂ ਮਿਲਦੇ 
ਜੇ ਅੰਦਰ ਹੋਵੇ ਖਾਲੀ 
ਭਰਿਆ ਭਾਂਡੇਆ ਅੰਦਰ ਕਿੱਦਾਂ
ਸਾਗਰ ਦਾ ਉਤਾਰਾ ਹੋਵੇ

ਕਰੇਂ ਇਬਾਦਤ ਖਾਲਿਕ ਦੀ
ਤੇ ਖਲਕਤ ਮੂਲ ਨਾਂ ਫੱਬੇ
ਕੀ ਮਾਸ਼ੂਕ ਤੇ ਕੀ ਮੌਲਾ
ਮੀਆਂ ਦੂਰ ਬਹੁਤ ਨੇ ਦੋਵੇਂ

ਕਾਫਿਰ ਕਹਿਣ ਖੁਦਾ ਕਿਹਡ਼ਾ 
ਅਸੀਂ ਖੁਦਾ ਇਸ਼ਕ ਨੂੰ ਮੰਨਿਆ 
ਕਮਲੇ ਨੇ ਹਾਲੇ ਸਮਝੇ ਨਾਹੀ 
ਵੱਖ ਕਦੋਂ ਨੇਂ ਦੋਵੇਂ

ਜਗਜੀਤ ਸਿੰਘ ਕਾਫਿਰ