ਗਜ਼ਲ

ਕਿਸੇ  ਦੇ  ਵਾਸਤੇ  ਤੂੰ  ਜੀ, ਕਿਸੇ  ਕਰਕੇ  ਤੂੰ  ਮਰ  ਜਾਵੀਂ I

ਬਣੇ ਇਤਹਾਸ ਫਿਰ ਜਿਹੜਾ,ਉਹ ਸੁਹਣੇ ਕਰਮ ਕਰ ਜਾਵੀਂ I

ਹੰਡਾ  ਕੇ  ਜੂਨ  ਪੱਥਰ  ਵੀ,  ਤੇ  ਭੁਰ  ਭੁਰ  ਖਾਕ ਹੋ  ਜਾਂਦੇ,

ਰਹੇ  ਪਰ  ਗੂੰਜ  ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ,ਉਨ੍ਹਾ ਵਿਚ ਜੋਸ਼ ਭਰ ਜਾਵੀਂ I

ਸੁਨਾਮੀ   ਵਹਿਣ   ਮੋੜਣ    ਦਾ,  ਕਰੀਂ  ਤੂੰ  ਹੌਸਲਾ  ਪੱਕਾ,

ਜੋ ਛੱਲਾਂ ਉਠਦੀਆਂ  ਦਿਲ‘ਚੋਂ, ਤੂੰ ਉਹਨਾ ਤੋਂ ਨਾ ਡਰ ਜਾਵੀਂ I

ਖੁਸ਼ੀਆਂ  ਦੇ  ਸਮੁੰਦਰ  ਵਿਚ , ਗਮਾਂ  ਦੇ  ਮਗਰਮਛ ਰਹਿੰਦੇ,

ਬਚਾ ਕੇ ਆਪਾ ਇਹਨਾਂ  ਤੋਂ ,ਇਕਾਗਰ  ਹੋ  ਕੇ ਤਰ  ਜਾਵੀਂ I

ਸਮੇਂ  ਦੇ  ਕਾਫਲੇ  ਰੁਸਵਾ,  ਕਰੀਂ  ਨਾ  ਰਸਤਿਆਂ  ਦੇ  ਵਿਚ,

ਲਮੇਰਾ  ਪੰਧ  ਹੈ  ਭਾਵੇਂ , ਤੂੰ  ਮੁਸ਼ਕਿਲ  ਤੋਂ  ਨਾ ਹਰ ਜਾਵੀਂ I

ਜੋ  ਬੇਹੇ  ਹੋ  ਗਏ  ਪਾਣੀ,  ਤਪਾ   ਕੇ   ਭਾਫ   ਕਰਦੇ  ਹੁਣ,

ਤੇ  ਤਪਦੀ  ਧਰਤ  ਦੇ  ਉੱਤੇ,ਤੂੰ  ਸਾਵਣ  ਵਾਂਗ  ਵਰ੍ਹ ਜਾਵੀਂ I

ਦਿਲਾਂ  ਦੇ  ਘੁੱਪ  ਹਨੇਰੇ  ਵਿਚ,  ਨਿਰਾਸ਼ਾ  ਦਾ  ਰਹੇ   ਵਾਸਾ,

ਜਗਾ  ਕੇ  ਆਸ  ਦੇ  ਦੀਵੇ, ਦਿਲਾਂ  ਦੇ  ਘਰ  ਤੂੰ ਧਰ ਜਾਵੀਂ I

ਕਦੋਂ  ਤਕ  ਸੋਹਲ  ਰਹਿਣਾ ਹੈ, ਤੂੰ  ਜਾਤੀ ਅੱਗ  ਵਿਚ  ਸੜਦੇ,

ਜਿਨ੍ਹਾ  ਸੀ  ਠਾਰਿਆ   ਤੈਨੂੰ,  ਉਨ੍ਹਾ   ਦਾ  ਸੇਕ  ਜ਼ਰ  ਜਾਵੀਂ I

ਆਰ.ਬੀ.ਸੋਹਲ

Thanks very much Gurpreet ji