ਗਜ਼ਲ

ਵੇਖ  ਕੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ  ‘ਚੋਂ  ਚਿਹਰਾ,ਖੁਦ  ਤੋਂ  ਮੈਂ  ਸ਼ਰਮਾ  ਗਿਆ  I

ਹਰ  ਗੁਨਾਹ  ਇਕ  ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ,ਮਿਲਣ  ਤੇ  ਘਬਰਾ ਗਿਆ I

ਮਿਰਗ  ਜ਼ਖਮੀ  ਹੋ  ਕੇ  ਗਿਰਿਆ,  ਵਸਲ  ਮੇਰੇ  ਦਾ  ਜਦੋਂ,

ਆ ਕੇ  ਸ਼ਿਕਰਾ ਹਿਜ਼ਰ ਦਾ ਇਕ,ਮਾਸ ਦਿਲ ਦਾ ਖਾ ਗਿਆ I

ਭੁਗਤਿਆ   ਹਾਂ   ਹਰ   ਸਜਾ  ਨੂੰ, ਰੋਜ  ਮੈਂ  ਜਿਸਦੇ   ਲਈ,

ਲੋੜ  ਜਦ  ਉਸਦੀ  ਪਈ  ਉਹ,ਵਕਤ  ਤੇ  ਠੁਕਰਾ  ਗਿਆ I

ਮੁੜ   ਤੋਂ    ਉੱਜੜ   ਕੇ   ਬਣਾਏ,   ਪੰਛੀਆਂ   ਨੇ   ਆਲਣੇ,

ਆ   ਕੇ  ਝੱਖੜ  ਫਿਰ  ਉਨ੍ਹਾ  ਦਾ,ਹੌਸਲਾ  ਅਜਮਾ  ਗਿਆ I

ਉਹ   ਉਸਾਰੇ  ਮਹਿਲ   ਭਾਵੇਂ, ਰੰਜ   ਕੀ   ਹੈ   ਗਗਨ  ਨੂੰ,

ਰੋਸ  ਹੈ  ਕਿ ਮਹਿਲ  ਖਾਤਿਰ,ਝੁੱਗੀਆਂ  ਕਿਓਂ ਢਾਹ ਗਿਆ ?

ਅੱਗ   ਦੇ   ਸੰਗ   ਖੇਡਿਓ    ਨਾ,   ਵਰਜਦੇ   ਉਸਨੂੰ  ਰਹੇ,

ਖੇਡ  ਵਿਚ  ਪਰ  ਆਪਣੇ  ਹੀ, ਅੱਗ  ਘਰ  ਨੂੰ  ਲਾ  ਗਿਆ I

ਹਰ   ਖੁਸ਼ੀ  ਤੇ  ਹਰ  ਗਮੀ  ਵਿਚ, ਸਾਂਭਿਓ  ਕਿਰਦਾਰ  ਨੂੰ,

ਉਂਝ  ਫੁੱਲਾਂ  ਨੂੰ  ਵੀ  ਕਾਦਰ , ਖਾਰਾਂ  ਵਿਚ  ਉਲਝਾ ਗਿਆ I

ਆਰ.ਬੀ.ਸੋਹਲ

Awesome

ਬਹੁੱਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜੀ