ਕਿਹੜੇ ਵਕਤ ਹਿਜ਼ਰ' ਦੀ ਹਨੇਰੀ ਤੂੰ ਝੁਲਾਤੀ ,

ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਜਿੰਦਗੀ ਤੂੰ ਪੈਰਾਂ 'ਚ ਰੁਲਾਤੀ ,

ਕਦੇ ਵੀ ਖਾਲੀ ਨਾ ਹੋਏ ਮੇਰੇ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਖੂਹ ,,

ਬੜੇ ਭਰ ਭਰ ਕੇ ਡੋਲੇ ਮੈਂ ਦਿਨ ਅਤੇ ਰਾਤੀਂ ,

ਸਮਝ ਨਾ ਪਾਇਆ ਮੈਂ ਉਸਦੀਆਂ ਰਮਜਾਂ ,

ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਵਕਤ ਬੱਸ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਝਾਤੀ ,

ਬਣਕੇ ਰੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਰੂਹ ਸਮਾਊਣਾ ਏ ਪੈਂਦਾ,,

ਇਸ਼ਕ ਨਹੀਂ ਨਿਭਦੇ ਕਦੇ ਯਾਰਾ ਗੱਲੀ ਬਾਤੀਂ,

ਸਮਝ ਲਵੀਂ ਤੂੰ ਰੱਬ ਦੇ ਬਹੁਤ ਨਜਦੀਕ ਏਂ ,

ਜੇ ਦਿਲ ਆਪਣੇ `ਚੋਂ ਤੂੰ ਨਫਰਤ ਮਿਟਾਤੀ ,

ਹਨੇਰਿਆਂ ਨੂੰ ਚੀਰਦਾ ਇੱਕ ਜੁਗਨੂੰ ਸੀ ਜਾ ਰਿਹਾ,

ਜੀਹਨੇ ਸੀਨੇ 'ਚ ਜੀਣ ਦੀ ਇੱਕ ਚਿਣਗ ਲਾਤੀ,

ਜੈਲੀ ਹਿਜ਼ਰ ਤੋਂ ਵਸਲ਼ ਦਾ ਪੈਂਡਾ ਖਤਮ ਹੋਵੇਗਾ ,

ਮਰੀ ਹੋਈ ਮੁੱਹਬਤ 'ਚ ਕਿਸੇ ਨੇ ਜਾਨ ਪਾਤੀ,,