ਜਦ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ
ਤਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮਾਂ ਲਗਦੀ ਸੀ
ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਮੂੰਹ 'ਚ
ਬੁਰਕੀਆਂ ਪਾਉਂਦੀ
ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਲਾਡ ਲਡਾਉਂਦੀ
ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਹਰ ਮੰਗ ਪੂਰਦੀ
ਅਸੀਂ ਵੀ ਮਾਂ ਹੀ ਸਮਝਦੇ ਸਾਂ !
ਪਰ ਜਦ ਵੱਡੇ ਹੋਏ ਤਾਂ ਮਾਂ ਮਰ ਗਈ
ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ , ਦੁਨੀਆ ਹੋ ਗਈ !
ਦੁਨੀਆ , ਜੋ ਜ਼ਾਲਮ ਹੈ
ਦੁਨੀਆ , ਜੋ ਵੈਰ ਕਮਾਉਂਦੀ ਹੈ
ਦੁਨੀਆ , ਜੋ ਪੈਰ ਪੈਰ 'ਤੇ ਤੰਗ ਕਰਦੀ ਹੈ !
'ਤੇ ਆਖਿਰ ਸਾਨੂੰ ਸਮਝ ਆ ਗਿਆ
ਕਿ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਮਾਂ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ !!
- ਅਮਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ

too good

tfs

It's a great poetry on a great personality "MAA",..............superbly written by the writer,............it's a world class and must read poetry for everyone,..............jio veer,............

thnx maavi & sukhpal veer