ਐਵੇਂ ਕਹਿਰ ਨਾ ਕਮਾਵੀਂ ,ਕੁੱਖ ਫੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ,
ਕਹਿ ਪੱਥਰ ਕਿਤੇ , ਰੱਖਦੀਂ ਨਾ ਰੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ।
ਮੈਂ ਬਣਕੇ ਨਵਾਂ ਸੂਰਜ, ਉੱਗਾਂਗੀ ਤੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ,
ਬੱਸ ਬੂਹੇ ਇਹ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਰੱਖੀਂ ਖੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ।
ਗੋਦ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿੱਘ ਲੈ ਲਾਉਣੀ ਅੰਬਰੀ ਉਡਾਰੀ ,
ਅੰਬਰਾਂ 'ਦੇ ਤਾਰਿਆਂ ਨੂੰ, ਰੱਖੀਂ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ।
ਮੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਦੀਆਂ ਲੋਰੀਆਂ, ਨਾ ਦੇਵੀਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ,
ਮੇਰੇ ਗੁੱਡੀਆਂ ਪਟੋਲੇ ,ਰੱਖੀਂ ਟੋਹਲ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ।
ਆਵਾਂਗੀ ਮੈ ਤੇਰੀਆਂ ,ਸਧਰਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਲੈ ਕੇ,
ਅਮਰਿਤ ਨੈਣਾ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ,ਰੱਖੀਂ ਡੋਲ਼ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ।
ਭਰ ਦੇਣੇ ਸਾਰੇ ਰੰਗ, ਜੈਲੀ ਤੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ' ਚ ,
ਰੰਗ ਮੇਰੇ ਲਈ ਵੀ ਥੋੜਾ ,ਰੱਖੀਂ ਘੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ।।
ਐਵੇਂ ਕਹਿਰ ਨਾ ਕਮਾਵੀਂ ,ਕੁੱਖ ਫੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ,
ਕਹਿ ਪੱਥਰ ਕਿਤੇ , ਰੱਖਦੀਂ ਨਾ ਰੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ।
ਮੈਂ ਬਣਕੇ ਨਵਾਂ ਸੂਰਜ, ਉੱਗਾਂਗੀ ਤੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ,
ਬੱਸ ਬੂਹੇ ਇਹ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਰੱਖੀਂ ਖੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ।
ਗੋਦ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿੱਘ ਲੈ ਲਾਉਣੀ ਅੰਬਰੀ ਉਡਾਰੀ ,
ਅੰਬਰਾਂ 'ਦੇ ਤਾਰਿਆਂ ਨੂੰ, ਰੱਖੀਂ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ।
ਮੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਦੀਆਂ ਲੋਰੀਆਂ, ਨਾ ਦੇਵੀਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ,
ਮੇਰੇ ਗੁੱਡੀਆਂ ਪਟੋਲੇ ,ਰੱਖੀਂ ਟੋਹਲ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ।
ਆਵਾਂਗੀ ਮੈ ਤੇਰੀਆਂ ,ਸਧਰਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਲੈ ਕੇ,
ਅਮਰਿਤ ਨੈਣਾ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ,ਰੱਖੀਂ ਡੋਲ਼ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ।
ਭਰ ਦੇਣੇ ਸਾਰੇ ਰੰਗ, ਜੈਲੀ ਤੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ' ਚ ,
ਰੰਗ ਮੇਰੇ ਲਈ ਵੀ ਥੋੜਾ ,ਰੱਖੀਂ ਘੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ।।