ਮੇਰੀ ਮਹੁਬਤ ਦੇ ਬਿਰਖ ਦੇ ਛਾਂਵੇ ਨਾ ਬੈਠ
ਮੇਰੇ ਅਪਣੇ ਹੀ ਇਸਦੀਆਂ ਸ਼ਖਾਵਾਂ ਤੋੜੇ ਗਏ ਨੇ

ਕਾਗ ਦਸਦਾ ਸੀ ਹਾਲ ਬੈਠ ਜਿਸ ਬਨੇਰੇ ਦੇ ਉਤੇ
ਉਹ ਅੱਜ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਤੋੜੇ ਗਏ ਨੇ

ਚਿਰਾਗ ਜਗਾੲੇ ਸੀ ਜੋ ਰੋਸ਼ਨੀ ਲਈ
ਉਹੀ ਮੇਰੀ ਚਿਤਾ ਦੀ ਅਗਨੀ ਬਣ ਗੲੇ ਨੇ

ਪਤਾ ਨਹੀ ਇਹ ਮਜਬੂਰੀ ਜਾ ਸ਼ੋਂਕ ਸੀ
ਖੱਤਾਂ ਨੂੰ ਜਹਿੜੇ ਪਾਣੀਆਂ ਚ ਰੋੜ ਗਏ ਨੇੇ

ਦਿਲ ਵਿਚ ਰਹਿਣਗੇ ਉਹ ਆਖਰੀ ਸਾਹ ਤੱਕ
ਬੇਸ਼ੱਕ ਉਹ ਮੇਰਾ ਹਰ ਤੋਹਫਾ ਮੋੜ ਗਏ ਨੇ

ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਆਈਨੇ ਵਿਚ ੳੁਸਦਾ ਹੀ ਅਕਸ ਹੈ
ਬਹੁਤ ਚਿਹਰੇ ਇਸ ਵਿਚ ਅਕਸ ਵੇਖ ਗਏ ਨੇ

ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਭਟਕਦਾ ਹਾਂ ਹੁਣ ਸੁਨੀਆਂ ਰਹਾਂ ਤੇ
ਮੇਰੇ ਪਰਛਾਂਵੇ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਤੁਰ ਗਏ ਨੇ

ਖਾਲੀ ਹੋ ਗਿਆ ਉਸ ਖੇਤ ਦੇ ਵਾਂਗੂ
ਚੁਗ ਕੇ ਵੀਜ ਜਿਸ ਦਾ ਪੰਛੀ ਉਡ ਗਏ ਨੇ

umda

Mind Blowing,...........superb creativity,............feelings are shown greatly in words............jeo dost

ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਸੁਖਪਾਲ ਵੀਰ ਜੀ