ਆਉਂਦੀ ਸਰਦ ਰੁੱਤ ਦੀ
ਸਿਖਰ ਸ਼ਾਮ ਜਿਹੇ ਉਦਾਸ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ
ਤੂੰ ਕਦੇ ਬਦਲਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ?
ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਦਿਆਲੇ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਵਲੋਂ
ਤੀਜੇ ਦਿਨ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਸੋਧਵਾਦ
ਲੀਡਰਾਂ ਦੇ ਚੋਣਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ
ਤੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਬਿਆਨਾਂ
ਤੇ ਸਾਡੇ ’ਚੋਂ ਨਿਤ ਦਿਨ ਮਰ ਰਹੀ
ਜੀਣ ਦੀ ਲੋਚਾ ਦਰਮਿਆਨ
ਤੂੰ ਜਿਉਂ ਦਾ ਤਿਉਂ ਹੈ -

ਚਿਰ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਕ ਗਈ
ਬੂਰੀ ਮੱਝ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਉਦਾਸ ਚਮਕ ਵਾਂਗ
ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ!
ਐਨ ਗਰਮੀ ਦੀ ਰੁੱਤੇ
ਘੜਿਆਂ ਹੇਠ ਮੌਜ ਮਾਣਦੇ ਡੱਡੂਆਂ
ਗਰੀਬਾਂ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ’ਚ ਅਕਸਰ ਉਗ ਆਉਂਦੇ
ਨਿਆਣਿਆਂ ਦੀ ਲੁਕਣਗਾਹ ਘਾਹ ਦੇ ਜੰਗਲਾਂ
ਤੇ ਚੜ੍ਹਦੀ ਉਮਰੇ ਸ਼ਰਾਬ ’ਚ ਉਤਰ ਗਏ ਗੱਭਰੂਆਂ ਵਰਗਾ
ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸਦੀਆਂ ਵਾਂਗ
ਤੇਰੇ ’ਚ ਉਵੇਂ ਦਾ ਉਵੇਂ ਵਾਪਰ ਰਿਹੈ।

ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ
ਤੂੰ ਕਵਿਤਾ ਜਿਹੀਆਂ ਅਣਗਿਣਤ ਦਾਤਾਂ ਬੁੱਕਲ ’ਚ ਸੰਭਾਲੀ ਬੈਠੈਂ
ਤੇ ਅਸੀਂ
ਮਹਾਂਨਗਰ ਦੇ ਏ.ਸੀ. ਕਮਰਿਆਂ ’ਚ ਬੈਠੇ
ਤੇਰੀ ਮਿੱਟੀ ਛਾਣ-ਛਾਣ ਕਲਾ ਲੱਭਦੇ ਹਾਂ।
ਮੈਂ ਜਾਣਦਾਂ ਤੇਰਾ ਕਿੰਝ ਦਮ ਘੁਟਦੈ
ਤਖਤ ਦੇ ਪਾਵਿਆਂ ਹੇਠ
ਤੇ
ਤੂੰ ਕਿੰਝ ਵੱਢ ਖਾਣ ਨੂੰ ਪੈਣੈ
ਹਰ ਪੰਜੀਂ ਸਾਲੀ ਤੇਰੇ ਹੱਡ ਚੂਸਣ ਆਉਂਦੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਨੂੰ
ਪਰ ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰੀ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ!
ਤੇਰੀ ਮਿੱਟੀ ਜਿਸ ਦਿਨ
ਸਾਡੇ ਮੱਥਿਆਂ ’ਤੇ ਅਹਿਦ ਬਣ ਲੱਗੇਗੀ
ਤੇਰੀ ਉਘੜ ਦੁੱਘੜੀ ਢੱਠੀ ਪੱਗ ਵਿਚ
ਸਣੇ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਦਿੱਲੀ ਲਪੇਟ ਮਾਰਾਂਗੇ
ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰੀਂ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ~

 

ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਵੀਰ

 

This is brilliant poetry,.............i salute saab g,............Gafal veer great ho aap sir,..............