ਗ਼ਾਫ਼ਲ ਸ਼ੁਦਾਈ ਏ
ਕਿਸੇ ਨੇ ਗੱਲ ਫੈਲਾਈ ਏ

ਖੂਹ ‘ਚੋਂ ਨਿਕਲਦੇ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ
ਕਿਹੜੇ ਪਾਸੇ ਖਾਈ ਏ

ਇਧਰ ਦਾਅ ‘ਤੇ ਜਾਨ ਲੱਗੀ ਏ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਬੱਸ ਅੱਖ ਲਾਈ ਏ

ਫੇਰ ਤਵੀਜ਼ ਕੀ ਕਰਨੇ ਨੇ
ਜੇਕਰ ਰੋਗ ਦਵਾਈ ਏ

ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਆਸਰਾ ਨਾ ਸਮਝੀ
ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਤਬਾਹੀ ਏ

ਮੌਤ ਦੇ ਹੱਥ ਪਏ ਕੰਬਦੇ ਨੇ
ਕਿੱਥੋਂ ਹੋਕੇ ਆਈ ਏ ?

waah, ..............words are wonderful,.............a great poetry once again,...........brilliant like always,................jio veer