ਇਕਨਾ ਸਾਡਾ ਦੁਖ ਵੰਡਾਇਆ
ਆ ਕੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ,
ਗਲ ਲਗ ਥੋੜਾ ਭਾਰ ਘਟਾਇਆ
ਬੈਠੇ ਦੁਖ-ਸੁਖ ਫੋਲ,
ਇਕ ਉਠ ਕੇ ਇੰਝ ਤੁਰ ਪਏ
ਸੱਪ ਵਾਂਗੂੰ ਵਿਸ ਘੋਲ,
ਜ਼ਖਮ ਪੁਰਾਣੇ ਅੱਲੇ ਕਰ ਗਏ
ਫੱਟ ਮਾਰੇ ਗਏ ਖੋਲ,
ਇਕ ਮਾਲ ਮੱਤਾ ਸਭ ਲੈ ਗਏ
ਕਰ ਗਏ ਬਿਸਤਰ ਗੋਲ,
ਲੱਭਿਆਂ ਫਿਰ ਨਾ ਲਭੇ ਉਹ
ਥੱਕ ਗਏ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਟੋਲ,
’ਸੋਹਲ’ ਨਿਮਾਣੀ ਜਿੰਦ ਸਾਡੀ
ਰੱਬ ਦਾ ਤੋਹਫਾ ਅਨਮੋਲ,

[i]ssa sir ji!!!

nice one.....

bahut wadhiya ji.. too good

dhanwad ji...