ਆਪਣੇ
ਕਮਰੇ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾ ‘ਤੇ
ਲਿਖ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਨਾਂ ਤੇਰਾ
ਓਧਰ ਦਿਲ ‘ਚੋ ਆ ਰਹੀ
ਤੇਰੇ ਨਾਮ ਦੀ ‘ਵਾਜ,

ਅਣਸੁਣੇ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਤੱਕ ਦਾ ਇਹ ਸਫਰ
ਤਹਿ ਕਰਦਿਆਂ
ਤੇਰਾ ਮਹਿਬੂਬ ਹੀ ਨਹੀਂ
ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਗਵਾਹ ਵੀ ਬਣਿਆ ਹਾਂ

ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ
ਸਮੁੰਦਰ ਕਿੰਝ ਅੰਦਰ ਦਬਾਏ ਜਾਂਦੇ
ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ
ਸੀਨੇ ‘ਚ ਲੈ ਕੇ ਕੜਕਦੀਆਂ ਬਿਜਲੀਆਂ
ਕਿਸੇ ਪਿਆਸੇ ਲਈ
ਆਪਣੇ ਲਹੂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ‘ਚ ਕਿਵੇਂ ਬਦਲਦਾ ਕੋਈ

ਅੰਤ ਹੁਣ
ਕਦਮਾਂ ‘ਚ ਹਾਂ ਤੇਰੇ

ਯਕੀਨਨ
ਮਰਦਾਨਾ ਨਾਨਕ ਵਰਗਾ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਤੂੰ ਨਾਨਕ ਨਾ ਬਣ
ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਮਰਦਾਨਾ ਬਣਾ ਲੈ
ਮੈਂ ਯਾਤਰਾ ਲਈ
ਤਿਆਰ ਹਾਂ ਹੁਣ
ਸਾਰੇ ਮਰ ਚੁੱਕੇ ਸਫਰਾਂ ‘ਚ ਜਾਨ ਪਾ ਦੇ
ਬੱਸ ਇਕ ਵਾਰ ਆਖ
‘ਮਰਦਾਨਿਆਂ ! ਉਠ ਚੱਲੀਏ ~

waah ..........waah ...........waah,..................... ਉੱਠ ਚੱਲੀਏ ~ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ