ਝੱਲਣੇ ਤਸੀਹੇ ਅਜੇ ਮਾਂਵਾਂ ਨੇ ਬੜੇ।ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਹਾਦਸੇ ਉਡੀਕਦੇ ਖੜੇ।ਪਿਤਾ ਜਦੋਂ ਪੁੱਤ ਦੀ ਹੈ ਲੇਰ ਸੁਣਦਾ।ਉਹਨੂੰ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹਨੇਰ ਸੁਣਦਾ।ਚਾਨਣ ਨਾ ਫੇਰ ਉਹਦੇ ਚੜ੍ਹਦਾ ਥੜ੍ਹੇ।ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਹਾਦਸੇ ਉਡੀਕਦੇ ਖੜੇ।ਫਿਰਦੇ ਨੇ ਲੋਕ ਜਿਵੇਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ।ਮਨਾਂ ‘ਚ ਨਾ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਖਾਹਿਸ਼ਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ।ਪੈਂਦੇਂ ਨੇ ਤਿਲਕ ਮੈਦਾਨਾਂ ‘ਚ ਰੜੇ।ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਹਾਦਸੇ ਉਡੀਕਦੇ ਖੜੇ।ਮਨ ਕਿਤੇ ਹਰ ਤਨ ਹੋਰ ਫਿਰਦੇ।ਝੱਖੜ ਚੁਫੇਰੇ ਨੇ ਮੂੰਹ ਜ਼ੋਰ ਫਿਰਦੇ।ਪੱਕੀ ਹੋਈ ਫਸਲ ‘ਤੇ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਗੜੇ।ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਹਾਦਸੇ ਉਡੀਕਦੇ ਖੜੇ।ਗੱਡੀਆਂ ਚਲਾਈ ਜਾਣ ਅੱਖਾਂ ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ।ਨਜ਼ਰਾਂ ਨੇ ਪਰ ਦੇਖਣਾ ਹੀ ਭੁੱਲੀਆਂ।ਚਿੱਤ ਉਤੋਂ ਸ਼ਾਂਤ ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਲੜੇ।ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਹਾਦਸੇ ਉਡੀਕਦੇ ਖੜੇ।ਹੋਇਆ ਨਾ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਸਮੇਂ ਦੇ ਹਾਣ ਦਾ।ਕੋਈ ਵੀ ਨਾ ਸੜਕੀ ਨਿਯਮ ਜਾਣਦਾ।ਜਣਾ ਖਣਾ ਉਠ ਕੇ ਸਟੇਰਿੰਗ ਫੜੇ।ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਹਾਦਸੇ ਉਡੀਕਦੇ ਖੜੇ।ਟੁੱਟੀਆਂ ਨੇ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਥਾਂ-ਥਾਂ ਟੋਏ ਨੇ।ਮਾਵਾਂ ਨੇ ਕਲੇਜੇ ਨਿੱਤ ਫੜੇ ਹੋਏ ਨੇ।ਲਹੂ ਨਾਲ ਭਿੱਜਿਆ ਹਰਿੱਕ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹੇ।ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਹਾਦਸੇ ਉਡੀਕਦੇ ਖੜੇ।ਸਹਿਣਾ ਪੈਣੈ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਜ਼ਬਰ ਇਕ ਦਿਨ।ਤੂੰ ਵੀ ‘ਢਿੱਲੋਂ’ ਬਣੇਗਾ ਖਬਰ ਇਕ ਦਿਨ।ਸੜਿਆ ਨਿਜ਼ਾਮ ਨਿੱਤ ਹੋਰ ਵੀ ਸੜੇ।ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਹਾਦਸੇ ਉਡੀਕਦੇ ਖੜੇ .... ਅਮਰਜੀਤ ਢਿੱਲੋਂ
.......thnx for sharing here
Nycc.....tfs......