ਬਿਰਹਾ ਮੇਰੀ ਜਾਤ

 
ਮਾਏ ਨੀ ਮੇਰੀਏ
ਮੇਰੀ ਬਿਰਹਾ ਜਾਈ ਰਾਤ ਹੈ

 
ਯਾਦ ਉਸਦੀ ਅੱਗੇ ਮੈਂ 
ਦਿਲ ਦੇ ਦਰਦ ਪਰੋਸੇ
ਦੋ ਤਿੰਨ ਠੰਡੇ ਹੌਕੇ ਨਾਲੇ
ਨੈਨੋਂ ਡਿਗਦੇ ਹੰਝੂ ਕੋਸੇ
ਜਿਓਂ ਸਾਉਣ ਦੀ ਬਰਸਾਤ ਹੈ

ਅਜੇ ਕਲ ਪਰਸੋੰ ਦੀ ਗਲ ਨੀ
ਸਾਡੇ ਇਕ ਪ੍ਰਦੇਸੀ ਆਇਆ
ਦੋ ਪਲ ਸਾਡੇ ਠਹਿਰ ਕੇ
ਫੇਰ ਪਰਦੇਸ ਸਿਧਾਇਆ
ਅਜੇ ਤਕ ਨਾ ਵਾਪਿਸ ਆਇਆ
ਮੈਂ ਪਈ ਅਜੇ ਤਕ ਉਡੀਕਾਂ
ਕਦੇ ਕਦੇ ਉਹ ਰਾਤ ਦੇ ਵੇਲੇ
ਤਾਰਾ ਬਣ ਕੇ
ਅੰਬਰੋਂ ਪੈਂਦਾ ਝਾਤ ਹੈ

ਸੁਖੀ ਵਸੇ ਪਰਦੇਸੀ ਮੇਰਾ
ਮੈਂ ਪਰਦੇਸਣ ਹੋਈ
ਤਸਵੀਰ ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ
ਮੈਂ ਰਖੀ ਸਦਾ ਲੁਕੋਈ
ਇਸ਼ਕ ਉਸਦੇ ਕਰਕੇ
ਮੈਨੂੰ ਜਾਣੇ ਸਾਰੀ ਲੋਈ
ਪਰ ਨਾ ਪੀੜ ਪਛਾਣੇ ਕੋਈ

 
ਮਾਏ ਨੀ ਮੈਂ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਜੰਮੀ
ਮੈਂ ਹੁਣ ਸਮਝੀ ਕਿ
ਬਿਰਹਾ ਮੇਰੀ ਜਾਤ ਹੈ

ਬਾ ਕਮਾਲ ਵੀਰ ਜੀ |
  ਮੇਨੂੰ ਤਾਂ ਸ਼ਿਵ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ ਪੈਂਦਾ |

ਧੰਨਵਾਦ ਗੁਰਮਿੰਦਰ ਜੀ

 
ਤੁਸੀਂ ਠੀਕ ਕਿਹਾ ਹੈ -ਮੈਂ ਕਾਦੀਆਂ ਜਿਲ੍ਹਾ ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਦਾ ਜੰਮ-ਪਲ ਤੇ ਸ਼ਿਵ ਬਟਾਲਾ ਦਾ ਸੀ

behut hi vadia ga

awesum likya g tuc ta......

ਯਾਦ ਉਸਦੀ ਅੱਗੇ ਮੈਂ 
ਦਿਲ ਦੇ ਦਰਦ ਪਰੋਸੇ
ਦੋ ਤਿੰਨ ਠੰਡੇ ਹੌਕੇ ਨਾਲੇ
ਨੈਨੋਂ ਡਿਗਦੇ ਹੰਝੂ ਕੋਸੇ
ਜਿਓਂ ਸਾਉਣ ਦੀ ਬਰਸਾਤ ਹੈ

kia baat hai iqbal ji

Start to le ke end tak kavita nu wdia tarike naal piroya hai,,

shiv d writing d jhalak paindi hai kite kite,,

thanx for sharing

ਧੰਨਵਾਦ ਅਮਨਦੀਪ ਧਾਲੀਵਾਲ ਜੀ

ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਜੀ
 
ਸ਼ਿਵ ਦੀ ਰੀਸ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਕਰ ਸਕਦਾ ਉਹ ਤਾਂ LEGENDARY ਹੈ ਬਾਕੀ ਮੈਂ ਪੜਿਆ ਬਹੁਤ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ,ਬਲਵੰਤ ਗਾਰਗੀ,ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ,ਨਾਨਕ ਸਿੰਘ ਡਾਕਟਰ ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਦਿਲ, ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿੰਘ ਸਫੀਰ ਤੇ  ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜੋ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੇ ਤੇ ਕਈੰ ਜਾਣੇ ਅਨਜਾਨੇ ਲੇਖਕ