ਸ਼ੂਕਦੀ ਫਿਰਦੀ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਪਾਗਲ ਹਵਾ|ਬੁਝਣ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰ ਤੂੰ ਉਠਕੇ ਦੀਵੇ ਜਗਾ|ਸਿਰਫ਼ ਨਾ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਸੰਗ ਨਿਭ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਅਸੀਂ,ਜਾਂ ਬਣਾ ਕੇ ਨੇੜਤਾ ਰਖ ਜਾਂ ਵਧਾ ਲੈ ਫ਼ਾਸਿਲਾ|ਅੱਗ ਜੰਗਲ ਨੂੰ ਪਈ ਤਾਂ ਆਲ੍ਹਣੇ ਸਭ ਸੜਨਗੇ,ਕੀ ਕਰੇਂਗਾ ਜੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸੇਕ ਘਰ-ਘਰ ਆ ਗਿਆ?ਕੰਮ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਬੜੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ,ਪਿੰਡ ਸਾਡੇ ਆਉਂਦਿਆਂ ਤਕ ਇਹ ਲਵੇ ਕਿਰਨਾਂ ਥਕਾ|ਸ਼ਰਤ ਉਸਦੀ ਸੀ ਵਚਿੱਤਰ ਮੈਂ ਵੀ ਕੀਤੀ ਨਾ-ਕਬੂਲ,ਤੀਰ - ਅੰਦਾਜ਼ੀ ਸਿਖਾਕੇ ਕਹਿੰਦੇ " ਅੰਗੂਠਾ ਕਟਾ|"ਦਿਲ ਜਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਐਨੀ ਅੱਗ ਹੈ,ਜਾਣਗੇ ਜਿਧਰ ਨੂੰ ਵੀ ਹੁਣ ਦੇਣਗੇ ਭਾਂਬੜ ਮਚਾ|ਇਕ ਨਦੀ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਉਸ ਬਰੇਤੀ ਵਾਸਤੇ,ਜੋ ਕਿਨਾਰੇ ਤੋਂ ਕਿਨਾਰੇ ਤੀਕ ਨਾਂ ਹੈ ਪਿਆਸ ਦਾ|ਭੰਨ ਸੁਟਦੇ ਨੇ ਚਿਰਾਗਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਲੋਕੀ ਦਿਨ ਢਲੇ,ਵੇਖਕੇ ਘਿਰਦਾ ਹਨੇਰਾ ਸ਼ਾਮੀਂ ਪੈਂਦੇ ਤਿਲਮਿਲਾ|ਭੁੱਲ ਨਾ ਜਾਵੀਂ ਤੂੰ ਕਿਧਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਪਗਡੰਡੀਆਂ,ਹੈ ਬਦਲ ਸਕਦੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਕਤ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੀ ਹਵਾ|ਖੌਰੇ ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੀਮਤਾਂ ਦੇ ਰੂ-ਬਰੂ ਹੋਏ ਨੇ ਉਹ,ਮੇਲਿਆਂ ਤੋਂ ਪਰਤਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਗ਼ਮਜ਼ਦਾ ... ਦਾਦਰ ਪੰਡੋਰਵੀ
ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ......tfs......