ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਬਾਤ ਸੁਣਾਉਂਦਿਆਂ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|
ਹੁਸਨ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਚਲਾਉਂਦੇ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|

ਐਨੀ ਬੇ-ਲੁਤਫ਼ ਬੇ-ਨੂਰ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਜ ਕੱਲ੍ਹ,
ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਹ ਉਮਰ ਹੰਢਿਉਂਦੇ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|

ਅਜ ਤੇ ਇਨਸਾਨ ਦਾ ਕਿਰਦਾਰ ਹੈ ਐਨਾ ਨੀਂਵਾ,
ਅਜ ਤਾਂ ਇਨਸਾਨ ਕਹਾਉਂਦੇ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|

ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਫ਼ਰਿਆਦ ਇਹ ਬੋਲਾ ਮੁਨਿਸਫ਼,
ਲਬ ਤੇ ਫ਼ਰਿਆਦ ਲਿਆਉਂਦੇ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|

ਵਾਅਦੇ ਤੋੜੇ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾ ਨੇ ਕਿ ਹੁਣ ਉਹ ਵਾਅਦੇ,
ਯਾਦ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਰਾਉਂਦੇ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|

ਐਨੇ ਬੇ ਪਰਦ ਨਜ਼ਾਰੇ ਨੇ ਕਿ ਤੌਬਾ ਮੇਰੀ,
ਉਫ਼! ਕਿ ਅਜ ਪਲਕਾਂ ਉਠਾਉਂਦੇ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|

ਤੇਰੇ ਮੈਅਖ਼ਾਨੇ ’ਚ ਬਦਮਸਤਾਂ ਦੀ ਤੂਤੀ ਬੋਲੇ,
ਤੇਰ ਮੈਅਖ਼ਾਨੇ ’ਚ ਆਉਂਦੇ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|

ਐਨੀ ਪਿਆਸੀ ਹੈ ਹਰਿੱਕ ਰੂਹ ਕਿ ਇਸ ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਵਿੱਚ,
ਮੈਅ ਦਾ ਲੁਤਫ਼ ਉਠਾਉਂਦੇ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|

ਸ਼ਿਕਵਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਸਾਂ ਇਕ ਵਾਰ ਕਿ "ਦੀਪਕ"! ਹੁਣ ਤਕ,
ਯਾਰ ਥੀਂ ਅੱਖ ਮਿਲਾਉਂਦੇ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|

ਅਜ ਤੇ ਇਨਸਾਨ ਦਾ ਕਿਰਦਾਰ ਹੈ ਐਨਾ ਨੀਂਵਾ,
ਅਜ ਤਾਂ ਇਨਸਾਨ ਕਹਾਉਂਦੇ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|

ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਫ਼ਰਿਆਦ ਇਹ ਬੋਲਾ ਮੁਨਿਸਫ਼,
ਲਬ ਤੇ ਫ਼ਰਿਆਦ ਲਿਆਉਂਦੇ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|

ਵਾਅਦੇ ਤੋੜੇ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾ ਨੇ ਕਿ ਹੁਣ ਉਹ ਵਾਅਦੇ,
ਯਾਦ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਰਾਉਂਦੇ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|

ਐਨੀ ਪਿਆਸੀ ਹੈ ਹਰਿੱਕ ਰੂਹ ਕਿ ਇਸ ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਵਿੱਚ,
ਮੈਅ ਦਾ ਲੁਤਫ਼ ਉਠਾਉਂਦੇ ਭੀ ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ|

ਦੀਪਕ ਜੈਤੋਈ ਜੀ ਦੀ ਰਚਨਾ

ਦਿਲਾ ਇਹ ਇਸ਼ਕ ਬਰਬਾਦੀ ਕਰਾਊਗਾ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ
ਤਿਰੇ ਘਰ ਨੂੰ ਭੀ ਚੰਦਰਾ ਅੱਗ ਲਾਊਗਾ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ

ਗੁਨਾਹ ਕੋਈ ਕਰੂਗਾ ! ਫ਼ਾਇਦਾ ਕੋਈ ਉਠਾਊਗਾ!!
ਤਿਰੇ ਸਿਰ ਮੁਫ਼ਤ ਦਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਆਊਗਾ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ

ਖ਼ਲਾਅ ਵਿੱਚ ਦੂਰ ਤੱਕ ਧੁੰਦਲਾ ਜਿਹਾ ਚਾਨਣ, ਸੀ ਜੋ ਦਿਸਦਾ
ਇਹ ਚਾਨਣ, ਭੀ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਸਮਾਊਗਾ, ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ

ਬੜੀ ਜ਼ਾਲਿਮ ਹੈ ਇਹ ਦੁਨੀਆ; ਬੜੇ ਜ਼ਾਲਿਮ ਨੇ ਇਹ ਬੰਦੇ
ਜੋ ਇਹਨਾ ਤੇ ਧਿਜੂਗਾ ਮਾਰ ਖਾਊਗਾ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ

ਪਤਾ ਸੀ ਏਸ ਹਲਚਲ ਦਾ ਇਹੀ ਸਿੱਟਾ ਨਿਕਲਣਾਂ ਏਂ
ਸਮਾਂ ਮਨਸੂਰ ਨੂੰ ਸੂਲੀ ਚੜ੍ਹਾਊਗਾ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ

ਹਨੇਰੀ ਨਾਲ ਟਕਰਾਕੇ ਵਿਚਾਰੇ ਰੁੱਖ ਟੁੱਟਣਗੇ
ਜ਼ਮਾਨਾ ਭੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੂੰਹ ਚਿੜ੍ਹਾਊਗਾ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ

ਲੜਾ ਦਿੱਤਾ ਨਾ ਆਖ਼ਿਰ ਸ਼ੇਖ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਭੀ ਆਪਸ ’ਚ
ਇਹ ਮੂਜ਼ੀ ਸਾਨੂੰ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਲੜ੍ਹਾਊਗਾ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ

ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਰਹਿਬਰ ਖ਼ੂਬ ਹੈ ਪਹੁੰਚਾਂਗੇ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੇ
ਇਹ ਰਹਿਬਰ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਰਾਹ ਭੁਲਾਊਗਾ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ

ਦਲੀਲਾਂ ਨਾਲ "ਦੀਪਕ" ਕਦ ਕੋਈ ਅਹਿਮਕ ਸਮਝਦਾ ਹੈ
ਜੋ ਸਮਝਾਊਗਾ ਪੱਗ ਆਪਣੀ ਲੁਹਾਊਗਾ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ

ਤੇਰੀ ਦੀਦ ਬਾਝੋਂ ਅੱਖੀਆਂ ਤਿਹਾਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ,
ਸਾਥੋਂ ਝੱਲੀਆਂ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਜੁਦਾਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ..||

ਤੈਨੂੰ ਦੇਖਿਆਂ ਬਗੈਰ ਚੈਨ ਚਿੱਤ ਨੂੰ ਨਾਂ ਆਵੇ,
ਚੰਨਾਂ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲੀ ਰੁੱਤ ਸਾਨੂੰ ਵੱਢ-ਵੱਢ ਖਾਵੇ..
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਭੁੱਲਕੇ ਮੈਂ ਲਾਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ..
ਤੇਰੀ ਦੀਦ ਬਾਝੋਂ ਅੱਖੀਆਂ ਤਿਹਾਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ,
ਸਾਥੋਂ ਝੱਲੀਆਂ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਜੁਦਾਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ..||

ਅਸੀਂ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ ਸ਼ੁਦਾਈ ਤੇਰੇ ਇਸ਼ਕੇ ਦੇ ਮਾਰੇ,
ਤੈਨੂੰ ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਚੰਨਾਂ ਗੈਰ ਲੱਗਦੇ ਪਿਆਰੇ..
ਸਾਨੂੰ ਲ਼ਉਣੀਆਂ-ਬੁਝਾਉਣੀਆਂ ਨਾਂ ਆਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ..
ਤੇਰੀ ਦੀਦ ਬਾਝੋਂ ਅੱਖੀਆਂ ਤਿਹਾਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ,
ਸਾਥੋਂ ਝੱਲੀਆਂ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਜੁਦਾਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ..||

ਕਦੇ ਆਕੇ ਦੇਖੀਂ ਅੱਖੀਂ ਸਾਡੀ ਜਿੰਦ ਕੁਰਲਾਉਂਦੀ,
ਦਿਨੇਂ ਚੈਨ ਨਹੀਂਓ ਅ਼ਉਂਦਾ ਰਾਤੀਂ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂਓ ਅ਼ਉਂਦੀ..
ਅਸੀਂ ਰੁੱਖਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਘੜ੍ਹੀਆਂ ਬਿਤਾਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ..
ਤੇਰੀ ਦੀਦ ਬਾਝੋਂ ਅੱਖੀਆਂ ਤਿਹਾਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ,
ਸਾਥੋਂ ਝੱਲੀਆਂ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਜੁਦਾਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ..||

ਸਾਡੇ ਚਾਵ੍ਹਾਂ ਕੋਲੋਂ ਪੁੱਛ ਕਿੱਦਾਂ ਹੋਏ ਬੇਕਰਾਰ,
ਤੇਰੇ ਰੋਸਿਆਂ ਤੋਂ ਵਾਰੀ ਕੇਰਾਂ ਇੱਕ ਝਾਤੀ ਮਾਰ..
ਤੈਨੂੰ ਚੇਤੇ ਆਉਂਣ ਤੇਰੀਆਂ ਉਕਾਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ..
ਤੇਰੀ ਦੀਦ ਬਾਝੋਂ ਅੱਖੀਆਂ ਤਿਹਾਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ,
ਸਾਥੋਂ ਝੱਲੀਆਂ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਜੁਦਾਈਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਵੇ..||

 

ਹਯਾ ਆਉਂਦੀ ਐ...

ਅੱਖਾਂ... ਅਤੇ

ਤੇਰੀ ਦੀਦ ਬਾਝੋਂ... ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ ਰਚਨਾਵਾਂ ਹਨ |

 

ਦੀਪਕ ਜੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਖੂਬ ਲਿਖਿਆ ਹੈ | 

 

ਜੌਨ ਬਾਈ ਜੀ, ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ...

ਜਿਉਂਦੇ ਵੱਸਦੇ ਰਹੋ | ਰੱਬ ਰਾਖਾ |

 

bilkul sach kea Jagjit ji... Deepak sahab was great and deep poet of the era.. i love the work done by him.. thank you sir

ਜੋਨ ਬਾਈ ਜੀ ੲਿਸ ਉਪਰਾਲੇ ਲਈ ਤੁਹਾਡਾ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜੀ , ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਰਚਨਾਵਾਂ ਨੇ ਦੋਵੇਂ ...ੲਿੰਜ ਹੀ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਦੇ ਰਹੋ ਤੇ ਜਿੳੁਂਦੇ ਵਸਦੇ ਰਹੋ ਜੀ।

ਜੀ ਜ਼ਰੁਰ ਸੰਦੀਪ ਜੀ :) ਬੋਹਤ ਬੋਹਤ ਧਨਵਾਦ ਜੀ