ਤਸਵੀਰ ਦੇ ਬਦਲ ਕੇ ਰੰਗ,ਤਕਦੀਰ ਬਦਲਣ ਨਹੀਂ ਲਗੀ ।
ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਰੱਖਕੇ ਅੱਗ,ਵਾਂਸ ਦੀ  ਸੋਚ ਬਦਲਣ ਨਹੀਂ ਲਗੀ।

ਕੰਗਾਲੀ ਭੁੱਖਮਰੀ ਦੀ ਰੱਖ ਹੈ ਅਕਸਰ ਹਨੇਰੇ ਹੀ ਹਨੇਰੇ ਨੇ,
ਲੁਕਾਈ,ਦਾ ਦਰਦ ਵੇਖ,ਧੁੱਪ  ਸ਼ਹਿਰ ਪਰਤਣ ਨਹੀਂ ਲਗੀ।

ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਘਰ ਚੰਗਾ ਸੋਚ ਨੇ ਤੇਰੀ ਸੋਨ ਚਿੱੜੀ ਦੇ ਖੰਭ ਵਲੂੰਧਰੇ,
ਮੂੰਹੋ ਮੰਗੇ ਦਾਨ ਤੇ ਖੈਰਾਤ ਨਾਲ,ਨੀਯਤ ਭਰਨ ਨਹੀਂ ਲਗੀ।

ਮਾਂ ਵਿਲਕਦੀ ਰਹੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਖਾਤਰ,ਤੇਰਾ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਸੀ
ਤਾਂਬੇ ਤੇ ਸੋਨੇ ਦੀ ਝਾਲ ਤਾਂ ਤਕਦੀਰ ਬਦਲਣ ਨਹੀਂ ਲਗੀ।

ਭਲੇ ਵਕਤ ਵੇਖਕੇ ਤਦਬੀਰਾਂ ਬਦਲਣ ਦਾ ਗ਼ਮ ਨਹੀਂ ਭੋਰਾ,
ਬਿਰਹਾ ਦੀ ਗੂੜ੍ਹੀ ਛਾਂ  ਬੱਦਲਾਂ ਨਾਲ  ਛਟਣ ਨਹੀਂ ਲਗੀ।

ਪਰਤ ਆਵਾਂਗੇ ਆਖਰ, ਸਮੇਂ ਦੀ ਉੱਡੀਕ ਕਰਦੇ ਰਹਿਓ,
ਯਾਦ ਦੇ ਪਰ ਖੋਲਕੇ ਰੱਖਿਓ ਵਰਨਾ ਜਾਗਣ ਨਹੀਂ ਲਗੀ।

ਖੋਹਣ ਦੀ ਰੱਖ ਰੀਝ ਨੇ, ਚੀਰ ਦਿਤੀ ਤੂੰ,ਧਰਤੀ ਦੀ ਕੁੱਖ,,
ਬਿਨਾ ਹੋਏ ਸੁਚੇਤ  ਗੁਲਾਮੀ ਦੀ  ਧੁੰਦ ਛਟਣ ਨਹੀਂ ਲਗੀ।

ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੂਬ ਲਿਖਿਆ ਸਰ ਜੀ ...ਜੀਓ

Thanks.........sir.........ji..