ਦਿਲ ਦਾ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਤਾਂ ਕਹੀ ਜਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ,

ਦਿਲ ’ਚ ਜੋ ਹੁੰਦੈ ਓਹੀ ਦਰਸਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਦਿਲ ਜੇ ਮੁਸਕਾਵੇ ਤਾਂ ਮੁਸਕਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ,

ਦਿਲ ਜੇ ਘਬਰਾਓਂਦੈ ਤਾਂ ਘਬਰਾਓਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਦਿਲ ਜਦੋਂ ਰੋਂਦੈ ਤਾਂ ਕੁਰਲਾਉਂਦੀ ਏ ਅੱਖ,

ਦਿਲ ਜੇ ਭਰ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਭਰ ਆਉਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਅਕਲ ਮੰਦਾ ਨੇ ਕਿਹੈ ਕਿ ਇਸ਼ਕ ਵਿੱਚ,

ਤਾਂ ਹੀ ਦਿਲ ਮਿਲਦੈ ਜੇ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਦਿਲ ਦਾ ਸਚ ਦੱਸ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅੱਖ ਦੀ ਚਮਕ,

ਦਿਲ ’ਚ ਹੋਵੇ ਚੋਰ ਸ਼ਰਮਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਦਿਲ ਜਦੋਂ ਅਹਿਸਾਨ ਮੰਨਦੈ ਯਾਰ ਦਾ,

ਉਦੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਝੁਕ ਜਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਦਿਲ ਦੀ ਵਹਿਸ਼ਤ ਦਾ ਹੈ ਅੱਖ ਦਿੰਦੀ ਸਬੂਤ,

ਪਿਆਰ ਦਿਲ ਦਾ ਵੀ ਤਾਂ ਸਮਝਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਦਿਲ ’ਚ ਜਦ ਗੁੱਸੇ ਦਾ ਹੈ ਭਾਂਭੜ ਮੱਚਦੈ,

ਉਸ ਵੇਲੇ ਕਹਿਰ ਬਰਸਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਦਿਲ ਜਦੋਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿਧਰੇ ਬੇ ਲਿਹਾਜ਼,

ਸਾਹਮਣੇਂ ਤੱਕਣੋਂ ਵੀ ਕਤਰਾਓਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਲੈ ਕੇ ਦਿਲ ਜਦ ਦੂਰ ਰੁਤ ਜਾਂਦਾ ਏ ਯਾਰ,

ਉਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਦੂਰ ਤਕ ਜਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਜ਼ਬਤ ਹੈ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਅੱਖ ਉਠਦੀ ਨਹੀਂ,

ਦਿਲ ਜੇ ਲਲਚਾਓਂਦੈ ਤਾ ਲਲਚਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਹਿ ਸਕੇ ਜਿੱਥੇ ਜ਼ੁਬਾਨ,

ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਫ਼ੇਰ ਉੱਥੇ ਸਮਝਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

 

ਮੁਫ਼ਤ ਵਿੱਚ ਬਦਨਾਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਦਿਲ,

ਹਰ ਪੁਆੜਾ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਦਿਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕੁਹਰਾਮ ਮੱਚ ਉਠਦਾ ਹੈ ਯਾਰ,

ਦਿਲ ’ਚ ਉੱਤਰ ਕੇ ਜਾ ਤੜਪਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਦਿਲ ਦੀ ਕੀ ਤਕਾਤ ਹੈ ਇਸ ਤੋਂ ਬਚ ਸਕੇ,

ਇੱਕ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਤੜਪਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਝੱਟ ਪਿਘਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪੱਥਰ ਦਿਲ ਵੀ ਦੋਸਤ,

ਅਥੱਰੂ ਜਿਸ ਵਕਤ ਛਲਕਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਦਿਲ ਖੁੱਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸਦਾ ਹੈ ਬੇ-ਸ਼ੁਮਾਰ,

ਜਦ ਕਰਮ ਦਿਲਬਰ ਦੇ ਫ਼ਰਮਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਦਿਲ ਨੂੰ ਜਦ ਚੜਦੀ ਹੈ ਮਸਤੀ ਇਸ਼ਕ ਦੀ,

ਫ਼ੇਰ ਬਿਨ ਪੀਤੇ ਹੀ ਨਸ਼ਿਆਂਦੀ ਏ ਅੱਖ|

 

ਦਿਲ ਤਾਂ ਹੈ ਮੁਹ੍ਤਾਜ “ਦੀਪਕ” ਅੱਖ ਦਾ,

ਮੁਰਦਾ ਦਿਲ ’ਚ ਜਾਨ ਪਾ ਜਾਂਦੀ ਏ ਅੱਖ ....ਦੀਪਕ ਜੈਤੋਈ

 

ਖੂਬਸੂਰਤ ਰਚਨਾ......tfs.....