ਉਹ ਦਿਨ ਜਦ ਇਹ ਵਾਕਿਆ ਮੇਨੁ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸੁਣਾਇਆ ਸੀ ਮੇਨੂ ਨਹੀ ਪਤਾ ਕਿ ਓਹ ਬੰਦਾ ਪੀਰ ਸੀ ਫ਼ਕੀਰ ਸੀ ਜਾਂ ਫਿਰ ਇਕ ਆਮ ਇਨਸਾਨ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਮੇਨੂ ਇਹ ਉਸਦੀ ਇਹ ਬਾਤ ਯਾਦ ਰਹੀ ਮੈਂ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਤੁਸੀਂ ਪੇਹ੍ਲਾਂ ਹੀ ਸੁਣੀ ਹੋਵੇ
                   ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ  ਇਕ ਬਜੁਰਗ  ਸੰਤ ਫ਼ਕੀਰ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇ ਦੇ ਕਈ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਪਾਗਲ ਵੀ ਕਹੰਦੇ ਸੀ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾ ਦੀ ਇਕ ਆਦਤ ਸੀ ਕੀ ਓਹ ਹਰ ਚੰਗੀ ਮਾੜੀ ਚੀਜ਼ ਜਾਂ ਬੰਦੇ  ਦੇ ਬਾਰੇ  ਜ਼ਿਕਰ ਜਰੂਰ ਕਰਦੇ ਸੀ  ਇਕ ਦਿਨ ਓਹ ਕਿਸੇ ਵੱਡੀ ਸੁੰਦਰ ਕੋਠੀ ਜਾਂ ਮਹਿਲ ਦੇ ਕੋਲ ਦੀ ਗੁਜਰ ਰਹੇ ਸੀ ਉਸਦੀ ਛੱਤ ਉਪਰ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਔਰਤ ਖੜੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂ ਸੰਤ ਜੀ ਨੇ ਕਹ ਦਿਤਾ ਕੀ ਰੱਬਾ ਕਿਆ  ਖੂਬਸੂਰਤ ਕੁਦਰਤ ਹੈ ਤੇਰੀ  ਤਾਂ ਉਸ ਔਰਤ ਨੂ ਗੁਸਾ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਜਾਕੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿਤਾ ਤੇ ਆਕੇ ਉਸਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਉਸਦੀ ਬਜੁਰਗ ਸੰਤ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬੁਰੀ ਕਰ ਦਿਤੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕੇਹਾ ਕੀ ਰੱਬਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ ਤੇ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹ ਕੀ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਤੁਰੰਤ ਹੀ ਉਸ ਔਰਤ ਦਾ ਪਤੀ ਮਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਓਹ੍ਹ ਔਰਤ ਰੋਂਦੇ ਹੋਏ ਉਸ ਫ਼ਕੀਰ ਕੋਲ ਆਈ ਤੇ ਕਿਹਾ ਇਹ ਕੀ ਹੋਗਿਆ  ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ ਜੋ ਤੇਰਾ ਮਾਲਕ ਸੀ ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜੋ ਓਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਮਾਲਕ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜੋ ਓਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ I
                                              ਧੰਨਵਾਦ ਮਾਲਕਾ

veer g vadiya likhiya a tuci

Eh kalam Baba Bulle Shah g da a te es nu Wadali Brothers G ne ene sohne thang nal gaya a ki man nu moh lainda a

bhut vadiya kalam a eh

main aap es nu likh reha c par tuci pehlan share krta g

dhanwad

par es nu thoda hor sohna kr ke likh sakde c

ਬਾਕੀ ਲਗਦਾ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਸਾਹਿਤ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਹਰ ਰਚਨਾ ਨੂੰ ਸੈਈਦ ਪੇਹ੍ਚਾਨ ਲੈਂਦੇ ਹੋ ਕੀ ਕਿਸਨੇ ਲਿਖੀ ਹੈ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗੁਜ਼ਾਰਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਲਫਜਾਂ ਵਿਚ ਲਿਖੋ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਸੋਹਨਾ ਲਿਖਦੇ ਹੋ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਪਹਲੇ ਲੇਖਾ ਤੋ ਸਾਬਿਤ ਹੋ ਚੁਕਿਆ ਹੈ
ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਕਹੋਗੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਸਨੁ ਹਟਾ ਦੇਵਾਂਗਾ ਸ਼ੁਕ੍ਰਿਯਾ ਮੇਰੇ ਵੀਰ ਸੁਨੀਲ