ਮਿੱਤਰੋ ਇਹ ਮੇਰੇ ਮਨ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਲਿਖਦੇ ਨੂੰ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਰਿਦਮ ਜਾਂ ਲੈ ਧਿਆਨ ਚ ਨਹੀ ਰਹੀ ,
ਕਬੂਲ ਕਰਿਓ ,,,,,,,,,,,,
ਅੱਜ ਫਿਰ ਇੱਕ ਕਾਮਾ
ਸਬਰ ਦੇ ਘੁੱਟ ਨਾਲ ਚਾਰ ਕੁ ਛੋਲੇ ਖਾਕੇ ,
ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਬੇੜੀ "ਚ ਬੈਠਾ ,
ਲਚਾਰੀ ਦੇ ਪਾਣੀ "ਚ ਠਿੱਲਦਾ ,
ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਕੱਲ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਗੁਆਚ ਗਿਆ |
ਚਾਦਰ ਦੇ ਥੱਲਿਓ ਸੂਲਾਂ ਵਾਂਗ ਚੁਭਦੀ ਭੋਇਂ ਤੇ ਅਧਕੱਚੀ ਨੀਂਦ "ਚ ,
ਖਿਆਲਾਂ ਦੀ ਸੇਜ ਤੇ aun ਵਾਲੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਰੋੜਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ |
ਕਦੋਂ ਨੀਂਦ ਆਉਂਦੀ ਏ ਜਦ ਸੌਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ,
ਚੜਨ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਦੀ ਤਪਦੀ ਸੀਖ ਕਬਾਬ ਵਾਂਗ ਰੂਹ ਨੂੰ ਰਿੰਨਦੀ ਏ |
ਪਹੁ ਫੁਟਾਲੇ ਦੇ ਸਮੇਂ ਕਿਸੇ ਦੁਖੀ ਦਿਲ ਚ ਵੱਜਦੀ ਚੀਸ ਵਰਗੀ ਸੂਰਜ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਰਨ ,
ਤਿੰਨ ਡੰਗ ਦੀ ਰੋਟੀ ਕਮਾਉਣ ਦਾ ਬੋਝ ਰਖਦੀਏ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ,
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਦੋ ਹੱਥ ਕਰਨੇ ਪੈਣੇ ਨੇ ,
ਇਹਨਾਂ ਚਮਕਦੀਆਂ ਉੱਚੀਆਂ ਮੰਜਿਲਾਂ "ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਖੁਦਗਰਜ ਦੈਂਤਾਂ ਨਾਲ ,
ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਤੀਰ ਚਲਾਵਾਂਗੇ ਰੱਖ ਰੱਖ ਕੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ |
ਤਲਵਾਰਾਂ ਦੇ ਦਸਤੇ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲਿਓ ,
ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੱਕਣ ਵਾਲੇ ਹੱਥ ਵੀ ਬਣੋ |
ਕਿਓਂਕਿ ,,,,,,,,,,,,,
ਆਤਮਹੱਤਿਆ ਨਾਲੋਂ ,
ਲੜਕੇ ਮਰਨਾਂ ਚੰਗਾ ਏ ,
ਇਨਸਾਫ਼ ਦੀ ਉਡੀਕ ਨਾਲੋਂ ,
ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਲੜਨਾ ਚੰਗਾ ਏ ,
"ਮਿੰਦਰਾ" ਅਮੀਰਾਂ ਲਈ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਣ ਨਾਲੋਂ ,
ਗਰੀਬਾਂ ਲਈ ਬਾਗੀ ਬਣ ਮਰਨਾ ਚੰਗਾ ਏ |
#####ਗੁਰਮਿੰਦਰ ਸੈਣੀਆਂ #####
|
