ਗੰਦਾ ਕਿਰਦਾਰ ਮੇਰਾ
ਗੰਦੀ ਸੋਚਣੀ,
ਗੰਦਾ ਜ਼ਿਹਨ ਮੇਰਾ,
ਹਰ ਚੀਜ ਚਾਵੇ ਨੋਚਣੀ,
ਗੰਦੀ ਨਜ਼ਰ ਮੇਰੀ,
ਗੰਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ,
ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਵੇ ਵੱਡਣ ਖਾਣ...

ਆਪਣੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਹੀਹੱਥ ਨਾ ਲਾਵਾਂ ਮੈ,
ਡਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿਤੇ
ਭਸਮ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵਾਂ ਮੈ..
ਜੋ ਮਨ ਚ ਸਨ ਮੰਦਰ,
ਸਭ ਹੋ ਗਏ ਨੇ ਖੰਡਰ,
ਕਿੰਨੇ ਚੋਰ ਨੇ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ,
ਇੱਕ ਮੂਰਤ ਜਿਹੜੀ ਰਬ ਦੀ ਹੈ,
ਮੇਰੇ ਕਾਮ ਹੇਠਾਂ ਦਬਗੀ ਹੈ,

ਏਨਾ ਭਾਰ ਹੈਜੋ ਨਾ ਲਹਿ ਸਕਦੈ,
ਨਾ ਹੀ ਰੱਬ ਕੋਈ,
ਅੰਦਰ ਰਹਿ ਸਕਦੈ,
ਗੰਦੇ ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਬਦਬੋ ਨਾਲ,
ਉਹਨੇ ਭੱਜ ਜਾਣੈ,

ਜਿੰਦਗੀ ਤਾਂ ਜਿੰਦਗੀ,
ਮੌਤ ਵੀ ਨਾ ਚਾਹਵਾਂ ਮੈ,
ਦਸ ਫਿਰ ਕਿੰਝ,
ਇਸ ਚਿਕੜ 'ਚੋ,
ਨਿਕਲ ਪਾਵਾਂ ਮੈ?

ਮਾਸ ਦਾ ਬਣਇਆ,
ਮਾਸ ਹੀ ਖਾਵਦਾ ਹਾਂ,
ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਨਸ਼ੇ ਨੂੰ,
ਪੀ ਖਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹਵਦਾਂ ਹਾਂ,
ਮੈ ਇਕ ਵਹਿਸ਼ੀ ਜਾਨਵਰ ਹਾਂ,
ਬੋਹਤ ਖੁਂਖ਼ਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹਾਂ,
ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨੂੰ ਵੀ,
ਮੈਂ ਰੱਜ ਕੋਹ ਗਿਆ ਹਾਂ,

ਬੜਾ ਭੈੜਾ ਹੈ ਚਿਹਰਾ ਮੇਰਾ,
ਪਰ ਢੱਕਿਆ ਏ,
ਮੈ ਉਸ ਉਪਰ ਇਨਸਾਨ ਦਾ ਨਕਾਬ 
ਚੜਾ ਰੱਖਿਆ ਏ..

ਇੰਦਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ