'ਜਦ ਚਿੜੀਆਂ...'

ਜਦ ਚਿੜੀਆਂ ਬਾਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਉੱਡਦੀਆਂ ਨੇ
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਰੀਝਾਂ ਪੁੱਗਦੀਆਂ ਨੇ

ਖਿਆਲਾਂ ਦੇ ਪਤਾਸ਼ੇ ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਪਾ ਵੰਡਦਾ ਹਾਂ
ਜਦੋਂ ਕਿਤੇ ਗੁਲਾਮੀ ਦੀਆਂ ਜੰਜੀਰਾ ਟੁੱਟਦੀਆਂ ਨੇ

ਲਕਸ਼ਮੀ, ਅਮ੍ਰਿਤਾ, ਸੁਰਿੰਦਰ ਜਿਹੇ ਫੁੱਲ ਖਿੜਦੇ ਨੇ
ਜਦੋਂ ਵੀ ਕਲੀਆਂ ਕਸਮ ਪੱਕੀ ਚੁੱਕਦੀਆਂ ਨੇ

ਸ਼ਬਦ ਬਣਾ ਮੈਂ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ ਚੁੱਲ੍ਹੇ,
ਤੇਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਜਦ ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਢੁੱਕਦੀਆਂ ਨੇ

ਲਿਖਦਾ ਰਹਾਂਗਾ ਜਦ ਤੀਕਰ ਬੰਜਰ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵਾਂ
ਪੀੜਾਂ ਅਗਰ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਮੁੱਕਦੀਆਂ ਨੇ

ਚਹੁੰ ਪਾਸੇ ਡੁਲ੍ਹਦੇ ਹੰਝੂ ਤੇ ਗੇਰੂ ਰੰਗੀ ਹੁੰਦੀ ਧਰਤੀ
ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ ਨਦੀਆਂ ਤਾਂ ਵੀ ਕਿਉਂ ਸੁੱਕਦੀਆਂ ਨੇ ?

ਤੇਰੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਦਾ ਮਾਤਮ ਕਦ ਤੀਕ ਹੈ ਮੁੱਕਣਾ
ਰੋਜ਼ ਆ ਮੈਨੂੰ ਹਵਾਵਾਂ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦੀਆਂ ਨੇ ॥

-: ਸੰਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾਂ

Bhaout hi umda Rachna Sandeep....

 

ਸੰਦੀਪ ਜੀ, 'ਜਦ ਚਿੜੀਆਂ...' ਇਕ ਵਿਲੱਖਣ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਸੁੰਦਰ ਰਚਨਾ ਹੈ ਜੋ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਬਾਰੇ ਬੜੇ ਹੀ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਮੁੱਢਲੀਆਂ ਸਤਰਾਂ ਨਾਲ ਇਉਂ ਉਡਾਨ ਭਰਦੀ ਹੈ -

ਜਦ ਚਿੜੀਆਂ ਬਾਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਉੱਡਦੀਆਂ ਨੇ

ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਰੀਝਾਂ ਪੁੱਗਦੀਆਂ ਨੇ 

ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਸੈਲੀਬ੍ਰੇਸ਼ਨ ਦੀ ਵਾਰੀ...

  

ਖਿਆਲਾਂ ਦੇ ਪਤਾਸ਼ੇ ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਪਾ ਵੰਡਦਾ ਹਾਂ

ਜਦੋਂ ਕਿਤੇ ਗੁਲਾਮੀ ਦੀਆਂ ਜੰਜੀਰਾ ਟੁੱਟਦੀਆਂ ਨੇ |

Excellent ਜੀ | ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ |

 

Kya baat hai sandeep ji.boht vadiya

ਜਗਜੀਤ ਸਰ, ਸੰਜੀਵ ਜੀ, ਤੁਸੀ ਸਮਾਂ ਕੱਢ ਕਿਰਤ ਨੂੰ ਮਾਣ ਬਖਸ਼ਿਆ ਤੇ ਹੋਸਲਾ ਅਫਜਾਈ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਲਈ ਤੁਹਾਡਾ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜੀ ।

ਨਵਪ੍ਰੀਤ ਜੀ ਫੇਰਾ ਪਾਉਣ ਲਈ ਤੇ ਹੋਸਲਾ ਅਫਜਾਈ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ,

ਜਿੳੁਂਦੇ ਵਸਦੇ ਰਹੋ ਜੀ।