ਮੰਜ਼ਿਲ ਆਪਣੀ ਸਹਿਜ ਸੀਮਾਂਵਾਂ।ਅੰਤਰ ਧਿਆਨ ਬਣਾਵੇਂ ਰੇਖਾਂਵਾਂ।ਕਣ ਕਣ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਾਸ ਸਜੱਣ ਦਾ,ਹਿਰਦਾ ਮੈਂ ਕਿਦਾਂ ਚੀਰ ਦਿਖਾਵਾਂ।ਮਟੱਕਵੀਂ ਚਾਲ ਮਨ ਦਿ੍ੜ ਇਰਾਦਾ,ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਮੈਂ ਖੁੱਦ ਬਣਾਵਾਂ।ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਸਰੂਪ ਸੁਭਾਵਿਕ,ਚਿੰਤਨ ਕਰ ਜਾਗਰੂਪ ਹੋ ਜਾਵਾਂ।ਤੂੰ ਭਾਵਨਾਂ ਮਨ ਦੀ ਸਫ਼ਰ ਲੰਬੇਰਾ,ਆਖੇ ਮਨ ਬੇਅਰਥ ਉਲੱਝੀ ਜਾਵਾਂ।ਕਿਨਾਰੇ ਪਈ ਬੇੜੀ,ਪਤਵਾਰ ਵੀ ਤੂੰ,ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਮੈਂ ਪਾਰ ਲੰਘ ਜਾਵਾਂ।
ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਲਿਖਿਆ ਸਰ ਜੀ