ਜਬਸੇ ਆਪ ਗ਼ੁਜ਼ਰੇ ਨਹੀਂ ਰਾਸਤੇ ਬੇਗਾਹ ਹੋ ਗਏ,
ਆਬਾਦ ਨਗਰ ਭੀ ਅਬ ਤੋ ਬੇਰੌਣਕ ਸੇ ਲਗਤੇ ਹੈਂ।

ਆਪਨੇ ਆਸ਼ੀਆਨੇ ਮੇਂ ਬੇਖ਼ੌਫ ਹਵਾ ਕੋ ਆਨੇ ਦੇਨਾ,
ਇਸੀ ਬਹਾਨੇ ਆਪਨੇ ਮਹਿਬੂਬ ਕੀ ਆਹਟ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਲੇਂਗੇ

ਸੂਰਤ ਵਹੀ ਰੁੱਤਬਾ ਵਹੀ ਆਇਨਾ ਵੋਹੀ ਥਾ,
ਬੇਅਦੱਲੀ ਸੇ ਖ਼ਲਲ ਮਨ ਮੇਂ ਖੁਦ ਸੇ ਨਾ ਆਂਖ ਮਿਲਾ ਪਾਏ।

ਦਿੱਲ ਸੇ ਅਗਰ ਝੁਕਤੇ ਤੋ ਇਬਾਦਤ ਹੋਤੀ,
ਡਰ ਸੇ ਇੰਸਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਤਰਫ਼ਦਾਰੀ ਹੋਤੀ ਹੈ।

ਸੱਚ ਕਲਮ ਹੈ ਤਲਵਾਰ ਕਾ ਕਾਮ ਕਰਤੀ ਹੈ,
ਚਾਪਲੁੱਸੀ ਕੇ ਲੀਏ ਤੁਮ ਛੁਰੀ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਤੇ ਹੋ।

ਜੋ ਰਿਜ਼ਕ ਨਾ ਸਿਹਤ ਨਾ ਦੇ ਸਕੇ ਵਿੱਦਿਆ,
ਐਸੀ ਸਰਕਾਰ ਜਨ ਦੀ ਹਤੈਸ਼ੀ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।

ਮਹਿਕ ਦਿੱਲ ਮੇਂ ਥੀ ਤਬੀ ਫੂਲੋਂ ਮੇ ਮਹਿਕ ਸਮਾਈ ਹੋਗੀ,
ਵਰਨਾ ਲੋਗ ਕਾਗਜ਼ ਕੇ ਫੂਲੋਂ ਸੇ ਦਿਲ ਬਹਿਲਾ ਲੇਤੇ।