ਇਹ ਕੀ ਅਨਹੋਣੀ ਹੋਈ ,ਦੁਨੀਆਂ ਕਿੱਥੇ ਆਣ ਖਲੋਈ ,ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਕੁਰਲਾਈ ਬਈ ,
ਕਿਤੇ ਭਗਵਾਨ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ,ਥਾਂ ਥਾਂ ਖੜੇ ਕਸਾਈ ਬਈ |
ਦਰੋਪਤੀ ਨੂੰ ਨੰਗਾ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਹਾਰ ਗਏ ਸ਼ੈਤਾਨ ,
ਕਿਉਂਕਿ ਪਤ ਕਜਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਭਗਵਾਨ |
ਅੱਜ ਵੀ ਦ੍ਰੋਪਤੀਆਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਯੱਗ ਤੇ ਹੈ ਅਪਮਾਨ ,
ਦੁਰਜ਼ੋਧਨ ਤੋਂ ਵੀ ਭੈੜੇ ਅੱਜ ਯੱਗ ਤੇ ਹੈ ਇਨਸਾਨ |
ਇੰਨਾ ਜ਼ੁਲਮ ਦੇਖ ਨਾਂ ਧਰਤੀ ਨਾਂ ਕੰਬੇ ਅਸਮਾਨ ,
ਫਿਰ ਕਿੰਝ ਕਰਾਂ ਯਕੀਨ, ਸੀ ਆਇਆ ਕਦੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਭਗਵਾਨ |
ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਦੀਨ ਧਰਮ ਨਾਂਹੀ ਅੱਜ ਇਮਾਨ ,
ਨਿਰਮੋਹੀ ਮੇਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਮੈਂ ਦੇਖੇ ਹੁਕਮਰਾਨ |
ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਸਿਰ ਜੁੱਤੀਆਂ ਫਿਰ ਵੀ ਚੁੱਪ ਜਹਾਨ ,
ਕਿਉਂਕਿ ਸੱਚ ਦੀ ਜੱਗ ਤੇ ਕਟੀ ਜਾਏ ਜ਼ੁਬਾਨ |
ਟੱਲੀਆਂ ਸ਼ੰਖ ਬਜਾਓ ਪੂਜੋ ਮੰਦਰ ਮੜੀ ਮਸਾਣ ,
ਸ਼ਾਇਦ ਕਿਧਰੇ ਚੱਲ ਪੈਣ ਫਿਰ ਅਰਜਨ ਦੇ ਬਾਣ |
ਨਹੀਂ ਤੇ ਐਸੇ ਜੀਣ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗਾ ਕਬਰਿਸਤਾਨ ,
ਫਿਰ ਕਿੰਝ ਕਰਾਂ ਯਕੀਨ, ਸੀ ਆਇਆ ਕਦੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਭਗਵਾਨ | ਮਾਸਟਰ ਰੈਨਕੋ
ਇਹ ਕੀ ਅਨਹੋਣੀ ਹੋਈ ,ਦੁਨੀਆਂ ਕਿੱਥੇ ਆਣ ਖਲੋਈ ,ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਕੁਰਲਾਈ ਬਈ ,
ਕਿਤੇ ਭਗਵਾਨ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ,ਥਾਂ ਥਾਂ ਖੜੇ ਕਸਾਈ ਬਈ |
ਦਰੋਪਤੀ ਨੂੰ ਨੰਗਾ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਹਾਰ ਗਏ ਸ਼ੈਤਾਨ ,
ਕਿਉਂਕਿ ਪਤ ਕਜਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਭਗਵਾਨ |
ਅੱਜ ਵੀ ਦ੍ਰੋਪਤੀਆਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਯੱਗ ਤੇ ਹੈ ਅਪਮਾਨ ,
ਦੁਰਜ਼ੋਧਨ ਤੋਂ ਵੀ ਭੈੜੇ ਅੱਜ ਯੱਗ ਤੇ ਹੈ ਇਨਸਾਨ |
ਇੰਨਾ ਜ਼ੁਲਮ ਦੇਖ ਨਾਂ ਧਰਤੀ ਨਾਂ ਕੰਬੇ ਅਸਮਾਨ ,
ਫਿਰ ਕਿੰਝ ਕਰਾਂ ਯਕੀਨ, ਸੀ ਆਇਆ ਕਦੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਭਗਵਾਨ |
ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਦੀਨ ਧਰਮ ਨਾਂਹੀ ਅੱਜ ਇਮਾਨ ,
ਨਿਰਮੋਹੀ ਮੇਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਮੈਂ ਦੇਖੇ ਹੁਕਮਰਾਨ |
ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਸਿਰ ਜੁੱਤੀਆਂ ਫਿਰ ਵੀ ਚੁੱਪ ਜਹਾਨ ,
ਕਿਉਂਕਿ ਸੱਚ ਦੀ ਜੱਗ ਤੇ ਕਟੀ ਜਾਏ ਜ਼ੁਬਾਨ |
ਟੱਲੀਆਂ ਸ਼ੰਖ ਬਜਾਓ ਪੂਜੋ ਮੰਦਰ ਮੜੀ ਮਸਾਣ ,
ਸ਼ਾਇਦ ਕਿਧਰੇ ਚੱਲ ਪੈਣ ਫਿਰ ਅਰਜਨ ਦੇ ਬਾਣ |
ਨਹੀਂ ਤੇ ਐਸੇ ਜੀਣ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗਾ ਕਬਰਿਸਤਾਨ ,
ਫਿਰ ਕਿੰਝ ਕਰਾਂ ਯਕੀਨ, ਸੀ ਆਇਆ ਕਦੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਭਗਵਾਨ | ਮਾਸਟਰ ਰੈਨਕੋ