ਅੰਤਰ ਮਨ ਦੀ ਖੇਡ ਪਹਾੜੀ ਝਰਨੇ ਵਰਗੀ।
ਧਰਤੀ ਰੁਲੇ ਪੱਤ ਕਿਤੇ ਫੁੱਲ ਕਿਰਨੇ ਵਰਗੀ।

ਉੱਡਦਾ ਮਨ ਦੂਰ,ਭਰਮਨ ਅਸਮਾਨੀ ਕਰਦਾ,
ਟਿਕ ਨਾ ਸਕੇ ਨਾਲ ਹੋਏ ਮਨ ਡਰਨੇ ਵਰਗੀ।

ਟਿੱਕ ਟਿੱਕ ਚੱਲਦੀ ਤੇਰੇ ਹੁਕਮ ਅੰਦਰ ਸੂਈ,
ਪੱਲ ਵਿੱਚ ਲਾਵੇ ਚਿੱਤ,ਸੁਰਤ ਫੁਰਨੇ ਵਰਗੀ।

ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਚਮਕ,ਮਨ ਅੰਦਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼,
ਯਾਦ ਦਿਵਾਏ ਸੁੱਖ ਹਿੰਮਤ ਦੇਵੇ ਜ਼ਰਨੇ ਵਰਗੀ।

ਰੀਝ ਬਣਾਵੇ ਆਸ ਮਿਲਨ ਦੀ ਸੱਜਣ ਆਪਣੇ,
ਜਲੇ ਦੀਪ ਕਰੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼, ਲੋਅ,ਸਰਘੀ ਵਰਗੀ।

ਜੀਵਨ ਆਪਣਾ ਖੇਲ ਖਿਡਾਰੀ ਖੁਦ ਆਪ ਤੂੰ,
ਮਰਨ ਉਸੇ ਪ੍ਰਵਾਨ ਮੌਤ ਤੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ ਵਰਗੀ।

khoob hai ji..

Thanks.....sir.....ji