"ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ - ਮੌਤ"

ਮੇਰੀ ਮਨਾਹੀ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਚਾਹਦੀ ਪਤੀਲੀ ਚੁੱਲੇ ਤੇ ਚੜ੍ਹਾ ਹੀ ਦਿੱਤੀ |
"ਤੂੰ ਐਨੇ ਚਿਰ ਮਗਰੋਂ ਫੇਰਾ ਪਾਇਐ, ਤੇ ੲਿਕ ਕੱਪ ਚਾਹ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ
ਪੀਣੀ ਹੀ ਪੈਣੀ ਐ" ਦੇ ਮਿੱਠੇੇ ਬੋਲ ਮੇਰੀ ਨਾਂਹ ਤੇ ਭਾਰੂ ਹੋ ਗਏ, ਤੇ ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖੀ ਲੱਕੜ ਦੀ ਮੇਜ ਤੇ ਰੱਖ
ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ | ਮੈ ਦਸ ਕੁ ਮਿੰਟ ਮਗਰੋਂ ਓਪਰੇ ਜਿਹੇ ਮਨ ਨਾਲ ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ
ਚੁੱਕਿਆ, ਜੋ ਪੋਹ ਦੇ ਪਾਲੇ ਕਰਕੇ ਹੁਣ ਤੀਕ ਠੰਡਾ ਸੀਤ ਹੋ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ | ਪਰ ਮੈਂ ੲਿਹ ਕੀ ਵੇਖਿਆ ?
ਕੱਪ ਵਿਚਲੀ ਚਾਹ ਹਾਲੇ ਵੀ ੳੁੱਬਲ ਰਹੀ ਸੀ, ਤੇ ਕੱਪ ਵੀ ਕਿਸੇ ਅੰਗਿਆਰ ਵਾਂਗ ਭਖ ਰਿਹਾ ਸੀ | ਮੈਂ ਕੁਝ ਕੁ ਮਿੰਟ ਮਨ ਦੇ ਘੋੜੇ ਦੌੜਾਏ ਤੇ ਫਿਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸ਼ਾੲਿਦ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਜ ਦਾ ਆਕਾਰ ਲੈਣ ਮਗਰੋਂ ਅਜੇ
ਵੀ ਬਿਰਖ ਅੰਦਰੋ ਅੰਦਰ ਬਲ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਸ਼ਾੲਿਦ ਬਿਰਖ ਦੇ ਪ੍ਰਾਣ ਹਾਲੇ ਨਿੱਕਲੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ,ਉਹ ਕਿਤੇ ਮੇਜ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਸਨ, ਉਹ ਬਿਰਖ ੲਿਨਸਾਨ ਹੱਥੋਂ ਅਣਆਈ ਮੌਤ ਜੋ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਮੈਂ ੲਿਹੋ ਸੋਚਦਾ ਸੋਚਦਾ ਉੱਥੋਂ ਚਾਹ ਖਤਮ ਕਰ ਤੁਰ ਪਿਆ ਕਿ ਕੋਈ
ੲਿਨਸਾਨ ਕਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਰੱਬੀ ਕਿਰਤ ਦੀ ਮੌਤ ਤੈਅ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ।


-: ਸੰਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾਂ

ਅਤਿ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲਤਾ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ ਜੁੜਾਵ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਲਬਾ ਲਬ ਇਹ ਕਿਰਤ ਗਦ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਕਵਿਤਾ ਵਰਗਾ ਦਰਦ ਅਤੇ ਰਵਾਨੀ ਲੈ ਕੇ ਵਗਣ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ | ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਜਤਨ, ਸੰਦੀਪ ਬਾਈ ਜੀ | ਵੈਸੇ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਡਰਾਇੰਗ ਰੂਮ ਦੀ ਸ਼ੋਭਾ ਨਾਲ ਮਤਲਬ ਐ, ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਮਿਤਰਤਾ ਨਾਲ ਉਸ ਵਾਸਤਾ ਈ ਨੀ ਰੱਖਿਆ |

 

Man will have to suffer for the acts being committed by him beyond his jurisdiction...

 

 ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿਚ ਰੱਬ ਈ ਰਾਖਾ ਏ ਜੀ |

ਤੁਸੀ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਕਿਹਾ ਏ ਜਗਜੀਤ ਸਰ, "Man(we) will have to suffer".. ਵਕਤ ਕੱਢ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕੀਮਤੀ ਕਮੈਂਟ੍‍ਸ ਦੇਣ ਲਈ ਤੇ ਹੋਸਲਾ ਅਫਜਾਈ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜੀ |

Boht khoob sandeep ji.ik suneha dindi khani k kudrat da bchav kina zaruri hai te isde marre nateeje sanu hi bhugatane painge.well written

ਨਵਪ੍ਰੀਤ ਜੀ ਵਕਤ ਕੱਢ ਕੇ ੲਿਸ ਨਿਮਾਣੀ ਜਿਹੀ ਕਿਰਤ ਦਾ ਮਾਣ ਕਰਨ ਲਈ ਤੇ ਹੌਸਲਾ ਅਫਜਾਈ ਲਈ ਤੁਹਾਡਾ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜੀ ।