ਅੱਜਕਲ ਬਹੁਤ ਅਜੀਬ ਦਿਨਾਂ ਚੋਂ ਗੁਜਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਖਿਆਲਾਂ ‘ਚ ਅਨਜਾਣ ਥਾਵਾਂ ਨਜ਼ਰੀ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ, ਜਿਵੇਂ ਇਕ ਹਨੇਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ਕੋਈ ਰੇਸਤਰਾਂ । ਜਿਥੇ ਇਕ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਤੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਬੈਠਿਆ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਡਰ ਜਾਂਦਾ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਕਿ ਇਸ ਕੁੜੀ ਦਾ ਭਵਿੱਖ ਇਸ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਭਵਿੱਖ ਬੜਾ ਡਰਾਉਣਾ ਹੋਏਗਾ । ਹੁਣ ਤਕ ਕਈ ਵਾਰ ਇਹ ਖਿਆਲ ਤੰਗ ਕਰ ਚੁੱਕਿਆ ! ਕਦੀ ਓਹਨਾ ਤੋਤਿਆਂ ਦੇ ਓਹ ਘਰ ਬਹੁਤ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ , ਜਿਹੜੇ ਸਾਡੇ ਘਰ ਕੋਲੇ, ਹੁਣ ਢਹ ਚੁੱਕੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ‘ਚ ਰਿਹਾ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਕੰਧਾਂ । ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਓਹਨਾਂ ਉਦਾਸ ਸ਼ਾਮਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਸੋਚਦਾ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਤੋਤਿਆਂ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਘੁਰਨਿਆਂ ਚ ਲੁਕ ਜਾਵਾਂ । ਅੱਜਕਲ ਤੋਤਿਆਂ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਘਰ ਖਿਆਲ ‘ਚ ਆਉਂਦੇ ਨੇ, ਅੱਜ ਕਲ ਪੱਖੇ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਤੋਂ ਖਿਝ ਚੜਦੀ ਹੈ, ਕਮਰੇ ਚ ਆ ਰਹੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਦੁਸ਼ਮਨ ਲਗਦੀ ਹੈ ।ਖਿਆਲ ‘ਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਦੂਰ ਇਕ ਬਹੁਤ ਦੂਰ, ਖਾਲੀ ਮੈਦਾਨ, ਜਿਹਦੇ ਵਿਚ ਵਿਚਾਲੇ, ਐਨ ਵਿਚਾਲੇ ਇਕ ਨਿੱਕਾ ਜੇਹਾ ਰੁੱਖ ਹੈ ! ਜਦੋਂ ਉਹ ਤੋਤਿਆਂ ਦੇ ਘੁਰਨੇ ਵਾਲੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਵੀ ਹੁਣ ਨਹੀ ਰਹੀਆਂ, ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਹੁਣ ਕਿੱਥੇ ਲੁਕਾਂਗਾ ਮੈਂ ?

ਅਲਫਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਹਨ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੁਝ ਵੀ ਕਹਿਣ ਦੇ ਲਈ,............ਹੈ ਤਾਂ ਬੱਸ ਇਹਨਾਂ ਹਰਫ਼ਾਂ ਵਿਚੋਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਇਕ ਪੀੜ੍ਹ,...ਇਕ ਦਰਦ ,......ਇਕ ਹੰਝੂ.......ਤੇ ਇਕ ਇਹਸਾਸ...........

ਬਹੁਤੀ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਵੱਲੋਂ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਨਾ ਹੀ ਕਾਫ਼ੀ ਹੁੰਦੈ ! Love and respect 💐