ਕਿੰਝ ਸਮਝਾਵਾਂ ਮੇਰਾ ਮੋਹ ਰਖਦੇ ਓਸ ਭੋਲੇ ਪੰਛੀ ਨੂੰ 

ਕਿ ਇਕ ਇਕ ਤੀਲਾ ਜੋੜ ਕੇ 

ਬਣਾਏ ਆਲ੍ਹਣੇ ਦਾ ਮੋਹ ਰਖ 

ਮੈਨੂੰ ਅੱਗ ਨੂੰ ਕਿਥੇ ਸੰਜੋ ਕੇ ਰਖੇਂਗਾ ?

ਓਹਨੇ ਕਦੇ ਤੀਲੀ ਵੀ ਨਾ ਲਾਈ ਮੈਨੂੰ

ਪਰ ਮੈਂ ਫਿਰ ਵੀ ਓਹਦੇ ਮੋਹ 'ਚ ਲਟ ਲਟ ਕਰਕੇ ਬਲ ਉੱਠੀ, 

ਹੁਣ ਓਹਦੀ ਜੂਹ ਵਿਚ, ਪਰ ਆਪਣੀ ਹੱਦ ਵਿਚ

ਹੀ ਰਹਿ ਕੇ ਬਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਆਂ, 

ਤਾਂ ਜੋ ਉਹਦੇ ਆਲ੍ਹਣੇ ਨੂੰ ਸੇਕ ਨਾ ਲੱਗੇ, 

ਪਰ ਮੇਰੀ ਹੋਂਦ ਦੇ ਨਿੱਘ ਨੂੰ

ਓਹ ਦੁਖਾਂ ਰੂਪੀ ਠੰਢ 'ਚ ਸੇਕ ਤਾਂ ਸਕੇ.....

ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੀ ਕਿਸਮਤ 'ਚ ਓਹਦੇ ਲਈ ਧੁਖਣਾ ਹੀ ਲਿਖਿਐ, 

ਆਪ ਬਲ ਕੇ ਵੀ ਮੈਂ ਓਹਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਰੋਸ਼ਨ ਕਰ ਸਕਾਂ 

ਤਾਂ ਖੌਰੇ ਕਿਤੇ ਮੇਰੀ ਬੇਅਰਥੀ ਹੋਂਦ ਦਾ ਅਰਥ

ਲਿਖਿਆ ਜਾਵੇ ਓਹਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚ..... 

ਤੇ ਮੈਨੂ ਇੰਝ ਲਗੇ ਕਿ "ਨਵੀ" ਬੇਮੁੱਲੀ ਦਾ ਮੁੱਲ ਪੈ ਗਿਆ ......

ਵਲੋ - ਨਵੀ

 

Yes ! the verse flows out like molten lava from the furnace of the intensity of thought and feel...

 

ਵਾਕਈ ਇਹ ਬਹੁਤ ਉਮਦਾ ਲਿਖਤ ਹੈ, ਨਵੀ ਜੀ | ਰਚਨਾ ਦੀ ਕੁੱਖ ਵਿਚ ਫ਼ੀਲ ਹੈ, ਵਿਚਾਰ ਵੇਗ ਹੈ, ਤੜਪ ਹੈ ਅਤੇ ਚਾਹੁਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਮਹਿਰਮ ਲਈ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਕੀਮਤ ਤੇ ਵੀ ਕੁਝ ਕਰ ਗੁਜਰਨ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਹੈ |

ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਜਤਨ ! ਇਸਤਰਾਂ ਹੀ ਲਿਖਦੇ ਰਹੋ ! 

 

Thanks for sharing... ਰੱਬ ਰਾਖਾ !

 

 

ਬਹੁਤ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਲਿਖਤ ਹੈ ਨਵੀ ਜੀ 

ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਅਲਫਾਜ਼ ਵਰਤੇ ਗਏ ਨੇ ਆਪਣੀਆ ਮਜਬੂਰੀਆਂ ਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿਆਰ ਨੂ 

ਵਧੀਆ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਸਮਰਪਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ 

ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਤੁਹਾਡੀ ਕਲਮ ਨੇ ਸਾਨੂ ਵੜਿਆ ਰਚਨਾ ਦਿਤੀ 

ਧਨਬਾਦ

ਜੀਓ 

 

ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਲੂਕ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਲੋਂ ੲਿੱਕ ਹੋਰ ਸੋਹਣੀ ਰਚਨਾ ।
ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਨੂੰ ਬਿਆਂ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਸੌਹਣੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜੀ ।

Very well written ! as always ,,,

 

Flow of this creation is very good !

 

Best wishes ! jio,,,

thank you harpinder g....