ਉਸਦੀਆ ਅਖਾ ਵਿਚ ਵੀ ਕਸ਼ਿਸ਼ ਸੀ ਮੇਰੀ ਹੀ ਦਿਤੀ ਹੋਈ ,
ਮੇਰਿਆ ਅਖਾ ਨੂ ਵੀ  ਤਾਂਘ ਸੀ ਬਸ ਓਸਨੂ ਹੀ ਦੇਖਣ ਦੀ ,
ਹਰ ਵੇਲੇ ਤੜਪ ਰਿਹੰਦੀ ਦਿਲ ਨੂ ਕੇ ਓਸਦਾ ਦੀਦਾਰ ਕੁਝ ਪਲ ਲਈ ਹੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ,
ਰੁਕੀ ਜੇਹੀ ਲਗਦੀ ਸੀ ਧੜਕਨ ਦਿਲ ਦੀ ਮੁੜ ਗਤੀ ਚ ਆ ਜਾਵੇ ,
ਪਤਾ ਨਹੀ ਦਿਲ ਕਿਓ ਨਹੀ ਸਮਜਦਾ ਕੇ ਓਹ ਇਕ ਪ੍ਰਦੇਸੀ ਸੀ ਜੋ ਚਲਾ ਗਿਆ ,
ਹੁਣ ਰੋ ਰੋ ਆਖੀ ਜਾਵੇ ਕੇ ਓਹ ਵਾਪਿਸ ਆਜਾਵੇ ,
ਗੱਲ ਇਹ ਨੀ ਕੇ ਅਸੀਂ ਡਰਦੇ ਸੀ ਓਸਨੂ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਕਹਿਣ ਤੋ ,
ਹਾ ਡਰਦੇ ਸੀ ਜਮਾਨੇ ਦੀਆ ਚੋਰ ਅਖੀਆ ਤੋ ,
ਓਸ ਸੁਚੇ ਮੋਤੀ ਤੇ ਕੋਈ ਇਲ੍ਜ਼ਾਮ ਨਾ ਜਾਵੇ ,
ਜੇ ਓਹ ਨਾ ਤਕਦੀ ਸਾਡੇ ਤੇ ਰਹਮ ਕਰਕੇ ,
ਤੇ ਅਪਾ ਵੀ ਅਜ ਇਹ ਕੁਝ ਨਾ ਲਿਖਦੇ ,

ਓਸਦੀ ਸਾਦਗੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੋ ਯਾਰੋ ,ਓਹ ਤੇ ਬਿਨਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਤੋ ਹੀ ਅਰ੍ਸ਼ਾ ਦੀ ਹੂਰ ਲਗਦੀ ,ਓਹਨੁ ਦੇਖ ਕੇ ਹੀ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾਇਓ ਕੇ ਮੇਰੀ  ਗੱਲ ਕਿੰਨੇ ਲਖ ਦੀ ......................................

ਕੁਲਬੀਰ ਦ੍ਕੋਹੇ ਵਾਲਾ

bahut hi vadhia ji .........grt job 22 g