ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਭੈਣ ਨਾਲ ਰੱਖੜੀ ਸਦਾ ਲਈ ਰੁੱਸ ਜਾਂਦੀ ਏ,
ਭੈਣ ਦਾ ਮਾਣ ਟੁੱਟਦਾ ਏ, ਵਿਹੜਾ ਸੱਖਣਾ ਦਿੱਸਦਾ ਏ,
ਉਸ ਵੇਲੇ ਇਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਧਰਤੀ ਦਾ ਵੀ ਕਲੇਜਾ ਹਿੱਲਦਾ ਏ।
ਭਰਾ ਦੇ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਤਾਂ ਮਰਦੇ ਦਮ ਤਕ ਰਹਿੰਦੀ ਏ
ਭਰਾ ਦੇ ਮਾਣ ਲਈ ਤਾਂ ਭੈਣ ਹਰ ਦੁੱਖ ਸਹਿੰਦੀ ਏ,
ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਟੱਕਰ ਲੈਂਦੀ ਏ, ਸਮਾਜ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ,
ਭਾਬੋ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿਚ ਔਸੀਆਂ ਪਾਉਂਦੀ ਏ ਪਰ
ਸੋਹਣੇ ਵੀਰ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਖੁਸਦਾ ਏ
ਉਸ ਵੇਲੇ ਇਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਧਰਤੀ ਦਾ ਵੀ ਕਲੇਜਾ ਹਿੱਲਦਾ ਏ।
ਮਾਂ ਦੀ ਝੋਲੀ ਵਿਚ ਬੈਠਾ ਲਾਲ, ਜਦੋਂ ਆਪਣੀ ਬੁੱਲ੍ਹੀਂਆਂ ’ਚੋਂ ਹਾਸੇ ਵੰਡਦਾ ਏ
ਮਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦਾ ਹਰ ਕੋਨਾ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰਦਾ ਏ।
ਪੁੱਤਰ ਦੇ ਜਵਾਨ ਹੋਣ ਲਈ ਕਈ ਸੁਖਾਂ ਸੁਖਦੀ ਏ
ਕਈ ਪੀਰ ਮਨਾਉਂਦੀ ਏ, ਕਈ ਦੇਵ ਰਿਝਾਉਂਦੀ ਏ,
ਸੁਹਣੀ ਨਾਜੋ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਵਾਰਨ ਲਈ ਕਈ ਰੀਝਾਂ ਪਰੋਂਦੀ ਏ,
ਜਦੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਰੀਝਾਂ ਦਾ ਹਾਰ ਵਿਚਾਲਿਓਂ ਹੀ ਟੁੱਟਦਾ ਏ,
ਉਸ ਵੇਲੇ ਇਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਧਰਤੀ ਦਾ ਕਲੇਜਾ ਹਿੱਲਦਾ ਏ।
ਬਾਪ ਦੇ ਮੋਢੇ ’ਤੇ ਬੈਠ ਜਦੋਂ ਬੇਟਾ ਛੱਤ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਗਾਉਂਦਾ ਏ,
ਤਾਂ ਗੱਭਰੂ ਹੋਣ ਦੀ ਰੀਝ ਅੰਗੜਾਈਆਂ ਲੈਂਦੀ ਏ।
ਇਹ ਆਸਾਂ ਦਾ ਬੂਰ ਵਧੇਗਾ, ਫੁੱਲੇਗਾ ਤਾਂ ਬਾਪ ਦੇ ਵਿਹੜੇ
’ਚ ਮਹਿਕ ਖਿੱਲਰੇਗੀ।
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਛਹਿਬਰ ਲੱਗੇਗੀ, ਮਾਂ ਦਾ ਕਲੇਜਾ ਠਰੇਗਾ,
ਪਿਉ ਦਾ ਬਲ ਵਧੇਗਾ।
ਚੂਰੀਆਂ ਖੁਆ-ਖੁਆ ਪਾਲੇ ਲਾਲ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਵਿਆਹਾਂਗੇ,
ਤਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਰੀਝਾਂ ਲਾਹਵਾਂਗੇ,
ਰੁੱਸੇ ਮਨਾਵਾਂਗੇ, ਹੱਸਾਂਗੇ ਹਸਾਵਾਂਗੇ।
ਇਨ੍ਹਾਂ ਹਾਸਿਆਂ ’ਤੇ ਜਦੋਂ ਅਚਿੰਤੇ ਬਾਜ ਪੈਂਦੇ ਨੇ,
ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਮਹਿਲ ਟੁੱਟਦਾ ਏ,
ਉਸ ਵੇਲੇ ਇਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਧਰਤੀ ਦਾ ਵੀ ਕਲੇਜਾ ਹਿੱਲਦਾ ਏ।
ਰੱਬਾ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਭੈਣ ਨਾਲ ਰੱਖੜੀ ਨਾ ਰੁੱਸੇ
ਭੈਣ ਦਾ ਮਾਣ ਨਾ ਟੁੱਟੇ, ਮਾਂ ਦੀ ਆਸ ਨਾ ਮੁੱਕੇ,
ਕਿਸੇ ਦਾ ਰੱਬ ਨਾ ਰੁੱਸੇ, ਪਿਉ ਦੀ ਡੰਗੋਰੀ ਨਾ ਖੁੱਸੇ।
ਇਸ਼ਮੀਤ ਤੇਰੇ ਜਾਣ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਊਣੇ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ।
ਰੱਬ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਸਾਹਮਣੇ ਨਿੰਮੋਝੂਣੇ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ।
ਤੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਸਾਡੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਗੂੰਜੇਗੀ,
ਹਰ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਵਿਚੋਂ ਸਾਡੀ ਨਜ਼ਰ
ਇਸ਼ਮੀਤ ਨੂੰ ਢੂੰਡੇਗੀ
