ਭੌਰੇ ਦਾ ਕੋਈ ਰਾਗ ਨਹੀ,ਸੁੰਨ ਦਿਲ ਦੀ ਨਿਦਾ
ਸੀਨੇ ਦੇ ਰੇਗਸਤਾਨਾਂ ਵਿਚ ਭਟਕੀ ਹੈ ਸਦਾ
ਤਵਾਰੀਖ ਦੇ ਪਾਟੇ ਬਾਂਸਾਂ ਥੀਂ ਸਮਿਆਂ ਦੀ ਹਵਾ
ਕੋਈ ਕਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਕਿਲਿਆਂ ਮੋਢੇ ਮਹਿਰਾਬਾਂ ਦਾ
ਨਾ ਉਮਰ -ਉਡੀਕੇ ਵਸਲਾਂ ਰੰਗੇ ਖਾਬਾਂ ਦਾ
ਇਕ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਝਨਾਂ ਦੀ ਬਾਜ਼ੀ ਹਾਰੀ ਦਾ
ਸਾਹ-ਬੀਨਾਂ ਛੇੜੀ ਸੋਗ-ਸੁਰਾਂ ਦੀ ਜੋ ਬਾਣੀ
ਪੀੜਾਂ ਦੇ ਫਨੀਅਰ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਖਿੜਕੀ ਥਾਣੀਂ
ਮੇਰੇ ਵਲ ਆਉਂਦੇ ਜ਼ਹਿਰ-ਦੁਸਾਂਗੀ ਜੀਭ ਹਿਲਾ
ਕੁੱਝ ਕਾਲਖ ਸੀ ਸਾਡੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਦੀ
ਕੋਈ ਲੋਅ ਨ ਜਦ ਇਸ ਵਸਲ-ਵਿਹੂਣੇ ਕਿੱਸੇ ਦੀ
ਹੱਥੀਂ ਗੁਲ ਕੀਤਾ ਦੀਵਾ ਮੈਂ ਤਲੀਆਂ ਤੇ ਟਿਕਾ
ਕਦ ਪ੍ਰੀਤ ਸੁਖਾਈ ਹੈ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਲਾਣੇ ਨੂੰ
ਹਰ ਕੱਖ ਕੰਡਾ ਸੱਸੀ ਦੇ ਪੈਰ ਲੁਹਾਣੇ ਨੂੰ
ਸਾਡੇ ਸਮਿਆਂ ਨਾ ਪ੍ਰੀਤ-ਇਲਮ ਦੀ ਸਾਖਰਤਾ
ਕਦ ਪ੍ਰੇਮ-ਭਟਕ ਹੈ ਸਿਰ-ਰੱਖਿਆਂ ਦੀ ਖੇਡ ਰਿਹਾ
ਮਜਨੂੰ ਨੂੰ ਪੁੱਛੋ ਦਿਲ-ਜਲਿਆਂ ਦੀ ਸਾਰਕਥਾ
ਔਹ ਤੁਰਿਆ ਫਿਰਦਾ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਸੁਖ ਚੈਨ ਲੁਟਾ
ਇਸ ਪ੍ਰੇਮ ਗਲੀ ਸਿਰ ਦਿੱਤਿਆਂ ਬਿਨ ਹੈ ਨਹੀਂ ਸਰਨਾ
ਤਖਤਾਂ ਨਾਲ ਟੱਕਰ ਤਾਂ ਤਖਤੇ ਤੋਂ ਕੀ ਡਰਨਾ
ਸੀ ਪ੍ਰੀਤ-ਸਿਖਰ ਜਦ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਰੱਸਾ ਚੁੰਮਿਆ
ਪੜਨੇ ਨਾ , ਜੋਗੀ ਹੁੰਦਾ ਜੋਗ ਕਮਾਏ ਤੋਂ
ਨਾ ਸਾਮਵਾਦ ਰੁਸਵਾ ਹੁੰਦਾ ਸਰਮਾਏ ਤੋਂ
ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੁਣ ਤਕ ਇਨਕਲਾਬ ਜੇ ਕਲਮ ਘਸਾ
|
