ਇਕ ਕੁੜੀ ਦੀ ਗਲ ਸੁਣਾਵਾਂ,
ਜਿਸ ਦੀ ਹਰ ਥਾਂ ਗਲ ਹੈ ਤੁਰਦੀ
ਜਿਸ ਦੀ ਹਰ ਥਾਂ ਬਾਤ ਹੈ ਪੈਂਦੀ
ਤੇ ਆਸ਼ਿਕ ਕਦੇ ਵੀ ਥਕਦੇ ਨਾ
ਲੈਂਦੇ ਲੈਂਦੇ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਂ-
ਗਲ ਉਸਦੀ ਬੜੀ ਪੁਰਾਣੀ
ਬਣ ਗਈ ਸਭ ਲਈ ਲੋਕ ਕਹਾਣੀ
ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਿਸੇ ਬਰੋਟੇ ਥਲੇ
ਜਾਂ ਵਿਚ ਮੇਹਫਿਲ ਜਾਂ ਕੀਤੇ 'ਕ੍ਲੇ
ਜਿਥੇ ਆਸ਼ਿਕ ਮਿਲ ਕੇ ਬੇਹਿੰਦੇ
ਉਥੋਂ ਹੀ ਮੈਂ ਇਹ ਸੁਣਾ-
ਰੱਜੀ..ਰੱਜੀ.. ਉਸ ਦਾ ਨਾਂ
ਉਸ ਦਾ ਰੰਗ ਗੁਲਾਬੀ ਤਕ ਕੇ
ਲੋਕੀਂ ਹੋਣ ਸ਼ਰਾਬੀ ਤਕ ਕੇ
ਸਭ ਨੂੰ ਉਹ ਪਿਆਰ ਹੈ ਕਰਦੀ
ਫਿਰ ਵੀ ਲੋਕੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ
ਧੁਪ ਦਾ ਉਹ ਵਪਾਰ ਹੈ ਕਰਦੀ
ਮਹਿਕਾਂ ਦੀ ਉਹ ਬਾਤ ਵੀ ਜਾਣੇ
ਜਿਸਮਾਂ ਦਾ ਵੀ ਰੰਗ ਪਛਾਣੇ
ਇੰਝ ਉਹ ਸਭ ਨੂੰ ਲਾਰੇ ਲਾ ਕੇ
ਲਭ ਲਏ ਸ਼ਹਿਰ ਨਵਾਂ
ਇਹ ਗਲ ਸੁਣਕੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ
ਪਰ ਮੈਂ ਨਾ ਕੰਨ ਧਰਾਂ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਕਿਥੇ ਰੁੜ ਗਈ
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਲਈ ਕੇ ਤੁਰ ਗਈ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਕੇਹੜੀ ਥਾਂ -
ਤੇ ਰੱਜੀ ਨੂੰ ਮੈਂ ਲਭਦਾ ਫਿਰਾਂ
ਗਲ ਜੋ ਉਸਦੀ ਉਡੀ ਹੋਈ
ਇਸ ਵਿਚ ਸਚ ਨਾ ਜਾਣਾਂ ਕੋਈ
ਰਬ ਕਰੇ ਇਹ ਝੂਠ ਹੀ ਹੋਵੇ,
ਉਹ ਕੁੜੀ ਹੈ ਤੁਰ ਗਈ ਕਿਧਰੇ
ਜੋ ਸਦਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਰੋਵੇ
ਉਸ ਦਾ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਸਿਰਨਾਵਾਂ
ਹਾਏ ਮੈਂ ਕਿਥੇ ਲਭਣ ਜਾਵਾਂ
ਭਾਲਾਂ ਕਿੰਝ ਮੈਂ ਥਾਂ ਕੁਥਾਂ
ਰੱਜੀ ਉਸ ਕੁੜੀ ਦਾ ਨਾਂ
ਰੋਜ਼ ਉਹ ਮੇਰੇ ਜ਼ਿਹਨ 'ਚ ਤਰਦੀ
ਤਾਰਾ ਬਣ ਅਸਮਾਨੀਂ ਚੜਦੀ
ਫੁਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸੈਨਤ ਕਰਦੀ
ਕਦੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਪਿਛੇ
ਹੋ ਹੋ ਤੁਰਦੀ
ਕਦੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾ ਜਿਵੇਂ
ਰੁਗ ਹੈ ਭਰਦੀ
ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਕੀਤੇ ਨਾ ਦਿਸਦੀ
ਵੱਸ ਤੂੰ ਸਦਾ ਹੀ ਸੁਖੀ-ਸਾਂਦੀ
ਅਪਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਗਿਰਾਂ
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਤੂੰ ਭੁਲ ਜਾ ਨੀ ਰੱਜੀਏ
ਤੈਨੂੰ ਹਮਦਮ ਦਏ ਭੁਲਾ
