ਅੱਜ ਆਖਾਂ ਓਸ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ
ਕਿਤੇ ਸਿਵਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਵੇਖ ,
ਤੇਰੇ ਲਾਲਚ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ
ਕਿੰਝ ਸੜਦਾ ਪਿਆ ਹੈ ਦੇਸ਼ ।
ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਕੁੱਲ ਸਵਾਰਤੀ,
ਤੇ ਤਖ਼ਤ ਬਿਠਾ ਗਿਓਂ ਲਾਲ ,
ਪਰ,ਸੜਕਾਂ ਤੋਂ ਲੋਹਾ ਚੁਗ ਰਹੇ
ਤੂੰ ਕਿਓਂ ਨਾ ਤੱਕੇ ਬਾਲ ।
ਮੌਜਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਸ ਰਿਹਾ
ਤੇਰਾ ਸਾਰਾ ਖਾਨਦਾਨ ,
ਉਹ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਨੇ ਮਰ ਰਹੇ
ਜੋ ਹੋਏ ਸੀ ਕੁਰਬਾਨ ।
ਦੇਸ਼ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਾਉਣ ਲਈ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮੌਤ ਵਿਆਹੀ ਲਾੜੀ ,
ਅੱਜ ਬੱਚੇ ਓਹਨਾ ਦੇ ਰੋਟੀ ਲਈ
ਨੇ ਜਾਂਦੇ ਕਰਨ ਦਿਹਾੜੀ ।
ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਦੱਸਦੇ 'ਗਾਂਧੀਆ'
ਤੂੰ ਕਢਿਆ ਕਿਹੜਾ ਵੈਰ,
ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੰਗੀਏ ਨੌਕਰੀ
ਮਿਲਦੀ ਡੰਡਿਆਂ ਦੀ ਖੈਰ।
ਲੋਕੀ ਤੈਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਦੇ
ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਬਾਪੁ ਲੱਖ ,
ਭਲਾ ਬਾਪੂ ਨੇ ਵੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ
ਮਾਰਿਆ ਕਦੇ ਹੈ ਹੱਕ ।
ਲਾਇਨਾ ਵਿੱਚ ਖੜਿਆਂ ਦਾ
ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਸੜ ਜਾਂਦਾ ਏ ਚੰਮ ,
ਹੁਣ ਤਾ ਰਿਸ਼ਵਤ ਲੈ ਕੇ ਵੀ ਚੰਦਰੇ
ਨਹੀਓਂ ਕਰਦੇ ਕੰਮ ।
ਕੁੱਖਾਂ ਵਿਚ ਧੀਆਂ ਦਾ
ਹੁਣ ਆਮ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਪਿਆ ਏ ਅੰਤ ,
ਜੰਮੀਆ ਧੀਆਂ ਤੇ ਵੀ
ਹੁੰਦੇ ਜ਼ੁਲਮ ਨੇ ਬਹੁਤ ਬੇਅੰਤ ।
ਕਰਜ਼ੇ ਥੱਲੇ ਦੱਬਿਆ ਪਿਆ ਏ
ਹਰ ਕੋਈ ਅੱਜ ਕਿਸਾਨ ,
ਤੰਗ ਹੋਕੇ ਐਸੀ ਜਿੰਦਗੀ ਤੋਂ
ਫਾਹੇ ਲੱਗੀ ਜਾਣ ।
ਹੁਣ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਨੇ ਹੋ ਰਹੇ
ਨਿੱਤ ਦਿਨ ਹੀ ਗੈਂਗ-ਰੇਪ ,
ਤੂੰ ਕਾਹਦਾ ਦੂਰ-ਅੰਦੇਸ਼ ਸੀ
ਜੋ ਸਕਿਆ ਨਾ ਇਹ ਦੇਖ ।
ਢਾਬਿਆਂ ਦੀ ਝੂਠ ਚੋਂ ਭਾਲਦੇ
ਸੀ ਕੁੱਤੇ ਕਦੇ ਅਨਾਜ ,
ਅੱਜ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕਰਨਾ ਪੈ ਗਿਆ
ਓਹ ਕੁੱਤਿਆਂ ਵਾਲਾ ਕਾਜ ।
ਸੰਸਦ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਸਭ
ਤੇਰੇ ਜਿਹੇ ਡਾਕੂ-ਚੋਰ ,
ਸਾਨੂੰ ਡਰ ਲਗਦਾ ਨਾ ਜੰਮ ਪਏ
ਤੇਰੇ ਜਿਹਾ ਗਾਂਧੀ ਹੋਰ ।
ਅੱਜ ਕਲਮ ਉਠਾਉਣੀ ਪੈ ਗਈ
ਹੋ ਏਸ ਦੇਸ ਤੋਂ ਤੰਗ ,
ਬਾਗੀ ਹੋ ਕੇ ਕਿਸੇ ਦਿਨ
ਹੈ ਪੈਣਾ ਉੱਬਲ ਖੂਨ ।
ਦੇਸ ਤੇਰੇ ਦਾ ਗਾਂਧੀਆ ,
ਹੈ ਮੁੱਲ ਵਿੱਕਦਾ ਕਾਨੂੰਨ ,
ਹੈ ਮੁੱਲ ਵਿੱਕਦਾ ਕਾਨੂੰਨ ,
ਹੈ ਮੁੱਲ ਵਿੱਕਦਾ ਕਾਨੂੰਨ ।

__________________

ਢਾਬਿਆਂ ਦੀ ਜੂਠ ਤੋਂ ਭਾਲਦੇ ਸੀ ਕੁੱਤੇ ਕਦੇ ਅਨਾਜ,

ਅੱਜ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕਰਨਾ ਪੈ ਗਿਆ ਕੁੱਤਿਆਂ ਵਾਲਾ ਕਾਜ ,

ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਚਿਤਰਿਆ ਏ ਅੱਜ ਦੇ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭੁਖਮਰੀ ਤੇ ਤਰਸ ਭਰਪੂਰ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ......ਜੀਓ