ਇੱਟਾਂ ਗਾਰੇ ਤੋਂ ਮਕਾਨ ਉੱਸਰਦਾ ਹੈ।

ਦਿਲ ਮਿਲਿਆਂ ਤੋਂ ਘਰ ਵੱਸਦਾ ਹੈ।

ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨੈਣ ਮਿਲਣ ਤੋਂ

ਨੀਂਹ ਧਰਦੀ ਇਸਦੀ ਲਾਵਾਂ ਪੜ੍ਹਨ ਤੋਂ

ਇੱਕ ਮੰਜਲ ਮਿਲਦੀ ਮੁਕਲਾਵੇ ਦੇ ਪਿੱਛੋਂ

ਉੱਚੀਆਂ ਝੀਲਾਂ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਵਗਦਾ ਹੈ।

ਕਦੇ ਹੁੰਦੀ ਲੜਾਈ ਕਦੇ ਗੂੰਜਦੇ ਹਾਸੇ

ਮਿਰਚਾਂ ਦੀ ਕੁੜੱਤਣ ਲਾਹੁੰਦੇ ਮਿੱਠੇ ਪਤਾਸੇ

ਪਹਿਲੀ ਲੋਹੜੀ ਤੇ ਵੰਡੇ ਮਾਂ ਰਿਉੜੀਆਂ

ਪਹਿਲਾ ਸਾਲ ਇਕੱਠਿਆਂ ਦਾ ਗੁਜਰਦਾ ਹੈ।

ਪਹਿਲੇ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਛਣਕੇ ਘੁੰਗਰੂ ਤੜਾਗੀ

ਸ਼ਰੀਹਾਂ ਦੇ ਪੱਤੇ ਦਰਵਾਜੇ ਬਣਨ ਭਾਗੀ

ਦਾਈ ਨੂੰ ਨਗ ਵਾਲੀ ਸੁਨਹਿਰੀ ਛਾਪ ਘੜਾਵਾਂ

ਨਵਾਂ ਦਿਨ ਲੈਕੇ ਸੂਰਜ ਉੱਗਰਦਾ ਹੈ।

ਪੋਤੜੇ ਤੂੰ ਧੋਵੇਂ ਸਾਬਣ ਨਾਲ ਛਾਹ ਵੇਲੇ

ਮੈਂ ਖੁਆਵਾਂ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਚਿੱਤਰੀ ਵਾਲੇ ਕੇਲੇ

ਪਹਿਲੀ ਦੀਵਾਲੀ ਨੂੰ ਆਪਾਂ ਬਰਢ਼ੀ ਵੰਡੀਏ

ਰੰਗੀਆਂ ਹਟੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਜਗਦਾ ਹੈ।

ਦੂਜੀ ਬੱਚੀ ਦਾ ਜੰਮਣ ਤਰੱਕੀਆਂ ਲਿਆਇਆ

ਘਰ ਤੇ ਚੁਬਾਰਾ ਮੈਂ ਪੱਕਾ ਪਾਇਆ

ਦੋਹੇਂ ਬੱਚੇ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਹੋਣ ਜੁਆਨ

ਆਪਣਾ ਪਿਆਰ ਹਰਿੱਕ ਪਲੀਂ ਵਧਦਾ ਹੈ।

ਬੱਚੇ ਵਿਆਹੇ ਵਰੇ ਆਏ ਬੁਢੇਪੇ ਦੇ ਦਿਨ

ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਪੋਤੇ ਦੋਹਤੀਆਂ ਲੁਕਣਮੀਚੀ ਖੇਫਣ

ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਉਮਰਾਂ ਭੋਗਕੇ ਕਰੀਏ ਅਰਦਾਸ

ਤਦ ਵੱਸਦੇ ਘਰ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।

ਵਾਹ ਜੀ wah ....ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪੜਾਵਾਂ ਦੀ ਗੱਲ , ਬਹੁਤ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਨਾਲ ਦਰਸਾਈ ਏ ......ਜੀਓ

zindaghi de saare parhawan da virtant , jis da mudh kaka Gill ne  ghar ton bajheya hai , kabile tareef hai ...