ਅਜ ਆਖਾਂ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਨੂ ਕਿਥੋਂ ਕਬਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬੋਲ !
ਤੇ ਅਜ ਕਿਤਾਬ-ਏ-ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਕੋਈ ਅਗਲਾ ਵਰਕਾ ਫੋਲ !

ਇਕ ਰੋਈ ਸੀ ਧੀ ਪਂਜਾਬ ਦੀ ਤੂਂ ਲਿਖ-ਲਿਖ ਮਾਰੇ ਵੈਣ
ਅਜ ਲਖਾਂ ਧੀਂਯਾਂ ਰੋਂਦਿਆਂ ਤੈਨੂ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਨੂ ਕਹਣ

ਉਥ ਦਰਦਾਂ ਦਿਆ ਦਰਦੀਆ ਉਠ ਤਕ ਅਪਣਾ ਪਂਜਾਬ !
ਅਜ ਬੇਲੇ ਲਾਸ਼ਾਂ ਵਿਛੀਆਂ ਤੇ ਲਹੁ ਦੀ ਭਰੀ ਚਨਾਬ !

ਕਿਸੇ ਨੇ ਪਂਜ ਪਾਣਿਆਂ ਵਿਚ ਦਿਤੀ ਜ਼ਹਰ ਰਲਾ !
ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਾਣਿਆਂ ਧਰਤ ਨੂ ਦਿਤਾ ਪਾਣੀ ਲਾ !

ਜਿਥੇ ਵਜਦੀ ਫੁਕ ਪ੍ਯਾਰ ਦੀ ਵੇ ਓ ਵਂਝਲਿ ਗਯਿ ਗੁਆਚ
ਰਾਂਝੇ ਦੇ ਸਬ ਵੀਰ ਅਜ ਭੁਲ ਗਯੇ ਉਸਦਿ ਜਾਚ

ਧਰਤਿ ਤੇ ਲਹੂ ਵਸਿਯਾ, ਕਬਰਾਂ ਪਯਿਆਂ ਚੋਣ
ਪਰੀਤ ਦਿਯਾਂ ਸ਼ਹਜ਼ਾਦੀਆਂ ਅਜ ਵਿਚ ਮਜ਼ਾਰਾਂ ਰੋਣ

ਅਜ ਸਬ “ ਕੈਦੋਂ “ ਬਣ ਗਯੇ, ਹੁਸਨ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਚੋਰ
ਅਜ ਕਿਥੋਂ ਲਿਆਈਏ ਲਭ ਕੇ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਇਕ ਹੋਰ

ਅਜ ਆਖਾਂ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਨੂ ਕਿਥੋਂ ਕਬਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬੋਲ !
ਤੇ ਅਜ ਕਿਤਾਬ-ਏ-ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਕੋਈ ਅਗਲਾ ਵਰਕਾ ਫੋਲ !

ਬਲਵਿੰਦਰ  ਜੀ ਬਹੁਤ  ਸ਼ੁਕਰੀਆ ....ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਮਾਂ ਅਮਰਿਤਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਜੀ ਹੋਰਾਂ ਦੀ  ਨਾਇਆਬ ਕਿਰਤ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਲਈ ......

ਪਰ ਮੇਰੀ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ....ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਰਚਨਾ ਸਾਂਝੀ ਕਰੋ ......ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਬਸ਼ਰਤੇ ਰਚਨਹਾਰ ਦਾ ਨਾਂ ਨਾਲ ਲਿਖਿਆ ਹੋਵੇ .....ਇਹ ਕਿਰਤਾਂ ਜਾਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਓਹਨਾਂ ਲਈ ਬੇਸ਼ਕੀਮਤੀ ਨੇ .....ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਜਰੂਰ ਤਵੱਜੋ ਦਿਓਂਗੇ ਇਸ ਬਾਬਤ .......ਖੁਸ਼ ਰਹੋ 

ਇਹ ਇਸ਼ਕ ਦਾਤ ਤਾਂ ਰੱਬ ਦੀ ਏ............ਹਰ ਵੇਲੇ ਰਮਜ਼ ਯਾਰ ਦੀ ਲੱਭਦੀ ਏ

ਇਹ ਦਾਤ ਏ ਪੀਰ ਫਕੀਰਾਂ ਦੀ.............ਕਈਆਂ ਰਾਂਝਿਆਂ ਤੇ ਕਈਆਂ ਹੀਰਾਂ ਦੀ

ਲੋਕੀਂ ਆਖਦੇ ਇਹਦੇ ਜਿਹੀ ਭੁੱਲ ਨਾ ਕੋਈ ... ਪਰ ਇਸ ਭੁੱਲ ਦਾ ਵੀ ਮੁੱਲ ਨਾ ਕੋਈ.