ਸਫ਼ਰ .........ਭਾਗ ੧
ਘਰ ਤੋਂ ਤੁਰੇ ਸਾਂ ਉਠ ਤੜਕੇ,
PRTC ਦੀ ਨਵੀਂ ਬੱਸ ਫੜਕੇ,
ਮੀਂਹ ਦੀ ਫੁਹਾਰ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ,
ਆਉਗਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਜਿਉਂ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ,
ਸੂਰਜ ਦੀ ਲਾਲੀ ਚੜੀ ਪਹੁੰਚਕੇ ਜਲੰਧਰ,
ਲਾਲੀ ਜਿਹੀ ਮੂਰਤ ਸੀ ਬੈਠੀ ਬੱਸ ਅੰਦਰ,
ਬਹਿਗੇ ਫੇਰ ਬਸ ਸੀ ਪਠਾਨਕੋਟ ਦੀ ,
ਜਾਵੇ ਲਾਰੀ ਸਾਰੇ ਹੱਦ ਬੰਨੇ ਤੋੜਦੀ ,
ਰਸਤੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਸ਼ਹਿਰ ਲੰਘਦੇ ਗਏ,
ਮੈਨੂੰ ਓਹਦੇ ਨੀਲੇ ਨੈਣ ਡੰਗ ਜੇ ਗਏ
ਖਿਆਲਾਂ ਵਾਲੀ ਰੂਹ ਪਰਵਾਜ਼ ਭਰ ਗਈ ,
ਓਹਦੀ ਹਸੀ ਮੈਨੂੰ ਸਰਾਬੋਰ ਕਰ ਗਈ,
ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀ, ਮੀਂਹ ਨੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਕਾਫੀ ਕੁਝ ਚੰਗਾ-ਮਾੜਾ ਕੀਤਾ| ਮਾੜੇ ਬਾਰੇ ਫੇਰ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗੇ, ਮੌਸਮ ਦੇ ਸਾਫ਼,ਸਵੱਸ਼, ਨਿਰਮਲ ਤੇ ਸੁਹਾਵਣੇਪਣ ਨੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਨੂੰ ਜੋ ਖਿਆਲ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਸਤਰਾਂ ਲਿਖਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਵੀ ਕੀਤਾ |
ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਸਫਰ ਦੀ ਏ ..........ਮੋਗਾ ਤੋਂ ਪਠਾਨਕੋਟ| ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਆ ਪਰ ਖਿਆਲ ਨੇ ਜੋ ਰਸਤੇ ਚ ਵਾਪਰੀ ਸਚਾਈ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਪੂਰਨ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਆ,ਆਸ ਹੈ ਪਰਵਾਨ ਕਰੋਗੇ |
ਫਿਲਹਾਲ ਇੱਕ ਭਾਗ share ਕਰ ਰਿਹਾ ਬਾਕੀ ਫੇਰ | ਜੱਸ ਬਰਾੜ
ਘਰ ਤੋਂ ਤੁਰੇ ਸਾਂ ਉਠ ਤੜਕੇ,
PRTC ਦੀ ਨਵੀਂ ਬੱਸ ਫੜਕੇ,
ਮੀਂਹ ਦੀ ਫੁਹਾਰ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ,
ਆਉਗਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਜਿਉਂ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ,
ਸੂਰਜ ਦੀ ਲਾਲੀ ਚੜੀ ਪਹੁੰਚਕੇ ਜਲੰਧਰ,
ਲਾਲੀ ਜਿਹੀ ਮੂਰਤ ਸੀ ਬੈਠੀ ਬੱਸ ਅੰਦਰ,
ਬਹਿਗੇ ਫੇਰ ਬਸ ਸੀ ਪਠਾਨਕੋਟ ਦੀ ,
ਜਾਵੇ ਲਾਰੀ ਸਾਰੇ ਹੱਦ ..ਬੰਨੇ ਤੋੜਦੀ ,
ਰਸਤੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਸ਼ਹਿਰ ਲੰਘਦੇ ਗਏ,
ਓਹਦੇ ਨੀਲੇ ਨੈਣ ਮੈਨੂੰ ਡੰਗ ਜੇ ਗਏ
ਖਿਆਲਾਂ ਵਾਲੀ ਰੂਹ ਪਰਵਾਜ਼ ਭਰ ਗਈ ,
ਓਹਦੀ ਹਾਸੀ ਮੈਨੂੰ ਸਰਾਬੋਰ ਕਰ ਗਈ,
ਜੁਲਫਾਂ ਦੇ ਘੇਰੇ ਸਾਨੂੰ ਮਾਰੀ ਕਿੰਗਲੀ,
ਸੇਲੀਆਂ ਨੇ ਤੇਜ਼ ਲਿਸ਼ਕੀ ਬਿਜਲੀ,
ਗੋਰੇ ਰੰਗ ਵਾਲੀ ਉੱਤੇ ਦਿਲ ਹਾਰ ਗਏ,
ਗੱਲੀਂ ਬਾਤੀਂ ਯਾਰ ਭੀ ਵਕ਼ਤ ਸਾਰ ਗਏ,
ਖਿਆਲਾਂ ਵਿਚ ਖੁੱਭੇ ਹਰ ਸ਼ੈ ਨਿਹਾਰਦੇ,
ਮਨੋਂ ਮਨੀਂ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦੇ ਕੌਲ ਤੇ ਕਰਾਰਦੇ,
ਮਾਰੀ ਜਾ ਬ੍ਰੇਕ ਬੱਸ ਰੁੱਕ ਸੀ ਗਈ,
ਵੇਖਿਆ ਮੁਕੇਰੀਆਂ ਓਹ ਉਤਰ ਸੀ ਗਈ,
ਆਸਾਂ ਵਾਲੇ ਦੀਪ ਸਾਰੇ ਬੁਝ ਸੀ ਗਏ,
ਭਰ ਠੰਡੇ ਸਾਹ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਜੀ ਪਏ..... |
---------------o------------------------
ਚਲਦਾ
whao...........jass ji aah tan kamaal kar diti..
