ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਜਦੋ ਮੈਂ ਕੰਮ ਦੇ ਲਈ ਨਿਕਲਦਾ ਸੀ।ਇਕ ਦਸ ਕੁ ਸਾਲ ਦਾ ਬਾਲ ਅਪਣੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਪੰਡ ਲਾਈ ਘੁੰਮਦਾ,ਬੰਦ ਦੁਕਾਨਾ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੋਂ ਕਦੇ ਗੱਤਾ ਤੇ ਕਦੇ ਖਾਲੀ ਬੋਤਲ ਚੁੱਕ ਕੇ ਅਪਣੀ ਪੰਡ ਵਿਚ ਪਾਉਦਾ।
ਇਕ ਦਿੰਨ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਜਵਾਬ ਸੀ "ਸੰਘਰਸ਼ "

ਫਿਰ ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕੀ ਜੋ ਅਪਣੀ ਗੈਰ ਸਰਕਾਰੀ ਨੋਕਰੀ ਵਿਚ ਰੋਜ਼ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਅਪਣੇ ਸਾਰੇ ਉਤਪਾਦਾ ਦਾ ਚਾਨਣਾ ਪਾਉਣਾ
ਤੇ ਉਸਦਾ ਮੈਨੂੰ ਦਸ ਕੁ ਵਾਰ ਅਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਲੈਣਾ ਪਰ ਅੰਤ ਖਾਮੋਸ਼ ਖਾਲੀ ਹੱਥ
ਮੇਰਾ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਆਉਣਾ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਇਹੋ ਹੀ ਜਾਪਦਾ ਸੀ "ਸੰਘਰਸ਼"


ਕੁਝ ਕੁ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਇਕ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਇਕ ਅਧੁਨਿਕ ਕਾਰ
ਦੇ ਵਿਚ ਬੈਠ ਕੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਕੰਮ. ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਵਿਚ ਪੂਰਾ ਦਿੱਨ ਘੁੰਮਦਾ ਰਿਹਾ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ
ਸ਼ਰਮਾ ਜੀ ਸਾਡੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵੀ ਕੀ ਹੈ।
ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਓ ਕੀ ਗੱਲ,
ਜਵਾਬ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਬੋਲਿਆ ਦੇਖਿਆ ਕਿੰਨਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੈ ਸਾਡੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ


ਮੈਂ ਕੁੱਝ ਕੁ ਪੱਲ ਸੋਚਦਾ ਹੋਇਆ ਚੁੱਪ ਦੀ ਦਲਹੀਜ ਤੇ ਜਾ ਬੈਠਾ । ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਖਿਆਲਾਂ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ ਉਸ ਨਿੱਕੇ ਬਾਲ ਦੇ ਕੋਲ ਮੈਨੂੰ ਲੈ ਜਾ ਕੇ ਖੜੀਆਂ ਕਰ ਦਿੰਦੀਆ ਨੇ ਮੈਂ ਸੰਘਰਸ਼ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ
ਜੋ ਉਹ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਬਾਲ ਕਰਦਾ ਜੋ ਮੈਂ ਅਪਣੀ ਗੈਰ ਸਰਕਾਰੀ ਨੋਕਰੀ ਵਿਚ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਜੋ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ
ਇਕ ਅਧੁਨਿਕ ਕਾਰ ਵਿਚ|


ਮੇਰੇ ਮੰਨ ਦੇ ਕੈਨਵਸ ਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਚਿੱਤਰ ਵੱਖ ਵੱਖ ਰੰਗ ਨਾਲ ਉਲੀਕੇ ਜਾਂਦੇ , ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਤੱਕ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ
ਸ਼ੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਫੱਲਸਫੇ ਬਾਰੇ ।ਅੰਤ ਇਕ ਚਿਤਰ ਬੋਲ ਪਿਆ ਕੀ ਅੱਜ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਲ੍ਹੇ ਗਾ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦਾ ਚੁੱਲ੍ਹਾ, ਇਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਵਾਬ ਸੀ ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਸਵਾਲਾ ਦਾ
ਕੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਇਹੋ ਹੀ ਸੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਚਾਉਣ ਲਈ । ਜੋ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਉਹ "ਲਾਲਸਾ " ਸੀ ਨਾ ਕੇ "ਸੰਘਰਸ਼ "

SANJEEV SHARMA
Plz comment this is my first short story give your valuable suggestions ...

 

 

Perception of life is central to the theme of the story ....

 

ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਮੁਖ ਚੈਲੇੰਜ, ਉਸਦਾ ਕੁਝ ਕੁ ਸਤਰਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਉਠਾਅ, ਵਿਸਤਾਰ ਤੇ ਅੰਤ ਹੋਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ | ਥੀਮ ਇਕ ਚੰਗੀ ਗਿਟਕ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਦ੍ਹੇ ਦੁਆਲੇ ਕਹਾਣੀ ਉਸਰਦੀ ਹੈ | ਤੁਹਾਡੀ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਗਿਟਕ, ਸਮਾਜਕ-ਆਰਥਕ ਥੀਮ ਹੈ, ਜੋ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਅਤੇ ਮਨ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਛੱਡਣ ਵਾਲਾ ਹੈ | ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਵਿਚਾਰ ਮੰਥਨ ਪ੍ਰਧਾਨ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਇਕ ਚੰਗੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਹਾਂਗਾ |

 

ਲੇਖਕ ਦੀ minute observation ਦੀ ਗਹਿਰਾਈ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਮੇਨ ਤਾਕਤ ਹੈ |

 

ਇਕ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਡੇਬੂ ਜਤਨ - (a really good debut attempt, I should call it) |

 

God Bless U Sanjeev Ji !

 

''ਸੰਘਰਸ਼'' ੲਿੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਤੇ ਅਲੱਗ ਰਚਨਾ ਏ, ਜੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਘੋਲ੍ਹ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਦਿਖਾੳੁਂਦੀ ਏ, ਕਹਾਣੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੰਗੀਨ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਲਿਖੀ ਗਈ ਹੈ ਜੋ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਵੀ ਦਿੰਦੀ ਏ, ਜਿਸ ਲੲੀ ਤੁਸੀ ਵਧਾਈ ਦੇ ਪਾਤਰ ਹੋ ਸੰਜੀਵ ਜੀ,

ੲਿਸ ਫੋਰਮ ਤੇ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਨ ਲਈ ਤੁਹਾਡਾ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ।

ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਦਿਹਲੀਜ਼ ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ੧੫-੧੬ ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਅਚਾਨਕ ਹੋਈ ਮੌਤ ਦੀ ਖਬਰ ਪਿਛੋਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਇੱਕਲੇ ਜਿਆਉਣ ਦੀ ਸੋਚ ਵੀ ਕਿਸੇ "ਸੰਘਰਸ਼" ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ,................duawaan chahidian aap sabb diyan os bacche lai........no one in this world can feel that pain........