ਸ਼ਿਵ, 6 ਮਈ 1973 ਨੂੰ ਇਸ ਫਾਨੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਰੁਖ਼ਸਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਸੰਸਾਰ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸ਼ਾਇਰ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਬਟਾਲਾ ਦੇ ਬਾਸ਼ਿੰਦਿਆਂ ਨੇ ‘ਚੰਗੀ’ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਦੀ ਸਦੀਵੀਂ ਯਾਦ ’ਚ ਬਣ ਰਿਹਾ ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ 32-33 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਅੱਜ ਵੀ ਅਧੂਰਾ ਹੈ। ਸ਼ਿਵ ਦੇ ਨਾਂ ’ਤੇ ਸਮੇਂ-ਸਮੇਂ ਕਈ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਹੋਂਦ ’ਚ ਆਈਆਂ ਪਰ ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ ਨੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਕਰਨ ’ਚ ਨਾਕਾਮ ਰਹੀਆਂ। ਬਟਾਲਾ-ਜਲੰਧਰ ਸੜਕ ’ਤੇ ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ ਦਾ ਨੀਂਹ ਪੱਥਰ ਸੰਨ 1980 ’ਚ ਤਤਕਾਲੀਨ ਰਾਜਪਾਲ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਤਕਰੀਬਨ 70 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਖਰਚਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਇਮਾਰਤ ’ਚ ਸੁਧਾਰ ਆਉਣ ਦੀ ਥਾਂ ਨਿਘਾਰ ਆਉਂਦਾ ਰਿਹਾ। ਡਿੱਗੰੂ-ਡਿੱਗੰੂ ਕਰਦੀ ਇਮਾਰਤ ਹੁਣ ਆਵਾਰਾਂ ਕੁੱਤਿਆਂ, ਕਬੂਤਰਾਂ, ਚਮਗਿੱਦੜਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਪਨਾਹਗਾਹ ਬਣ ਗਈ ਹੈ। ਥਾਂ-ਥਾਂ ਤੋਂ ਟੁੱਟਿਆ ਫ਼ਰਸ਼, ਉੱਖੜੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ, ਮੰਚ ’ਤੇ ਕਬੂਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਬਿੱਠਾਂ ਤੇ ਹੋਰ ਜਨੌਰਾਂ ਦਾ ਗੰਦ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ ਅੰਦਰ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋਣ ਸਮੇਂ ਕਬੂਤਰਾਂ ਅਤੇ ਆਵਾਰਾ ਕੁੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਇਤਰਾਜ਼ ਹੋਣ ’ਤੇ ਸ਼ਿਵ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ‘ਇੱਕ ਸ਼ਾਮ’ ਯਾਦ  ਆਈ:
ਅੱਜ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਇਹ ਗੋਲੇ ਕਬੂਤਰ ਰੰਗੀ
ਮੈੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਮਾਯੂਸ ਨਜ਼ਰ ਆਈ ਹੈ।
ਅੱਜ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਇਹ ਗੋਲੇ ਕਬੂਤਰ ਰੰਗੀ
ਮੈੇਨੂੰ ਇੱਕ ਡੈਣ ਨਜ਼ਰ ਆਈ ਹੈ।
ਕਈ ਕਮਰਿਆਂ ਅੰਦਰ ਘੁੱਪ-ਹਨੇਰਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਮਿੱਟੀ, ਇੱਟਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਗੰਦਗੀ ਦੀ ਬਦਬੂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਾਣੀ ਦੀ ਟੈਂਕੀ ਅਤੇ ਪਖਾਨਿਆਂ ਦਾ ਸਾਜੋ-ਸਾਮਾਨ ਖਿਲਰਿਆ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਇਸ ਦੀ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ’ਚ ਵਾਧਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਈ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਲੀਡਰ ਆਏ ਅਤੇ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਅਧੂਰੇ ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ ਨੂੰ ‘ਮੁਕੰਮਲ’ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਧਰਵਾਸ ਦੇ ਕੇ ਤੁਰਦੇ ਬਣੇ। ਮੁੱਖ ਗੇਟ ਤੋਂ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ’ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਿਆਸੀ ਲੀਡਰਾਂ ਦੇ ਨਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਪੱਥਰ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਮਾਰਤ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਫੰਡ ਦਿੱਤੇ ਸਨ। ਕਈ ਸਨਅਤਕਾਰ ਸ਼ਿਵ ਦੇ ਦੋਸਤ ਰਹੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਦੀ ਯਾਦਗਾਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਆਰਥਿਕ ਮਦਦ ਦਿੱਤੀ ਦੱਸੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਇਮਾਰਤ ਪੂਰੀ ਨਾ ਹੋ ਸਕੀ। ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਮੰਤਰੀ ਸੇਵਾ ਸਿੰਘ ਸੇਖਵਾਂ ਨੇ ਜੁਲਾਈ 2010 ’ਚ ਸ਼ਿਵ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਸਮਾਗਮ ਕਰਵਾਇਆ। ਉਪ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਅਧੂਰੇ ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ ਲਈ ਇੱਕ ਕਰੋੜ ਅੱਸੀ ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਦੇਣ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ।
ਸ਼ਿਵ ਬਟਾਲਵੀ ਨਾਲ ਕਈ ਵਾਰ ਗਲਾਸੀ ਸਾਂਝੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫਰ ਹਰਭਜਨ ਬਾਜਵਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੁਭਾਅ ਅਨੁਸਾਰ ਆਖਿਆ, ‘‘ਜਿਸ ਦਿਨ ਸ਼ਿਵ ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ ਪੂਰਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਫਿਰ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗੇ।’’
ਇੱਕ ਸਾਲ ਦਸ ਮਹੀਨੇ ਲੰਘਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਇਮਾਰਤ ਨੂੰ ਸੰਵਾਰਨ ਦਾ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ। ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਕਲਾ ਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਡਾ.ਸਤਨਾਮ ਸਿੰਘ ਨਿੱਜਰ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਤਕਰੀਬਨ 15 ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ 1,80,00,000 ਲੱਖ ਰੁਪਏ  ਮਿਲ ਗਏ ਹਨ, ਹੁਣ ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ ਨੂੰ ਦਿਲਕਸ਼ ਰੂਪ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ ਇਸੇ ਸਾਲ ਪੂਰੇ ਹੋਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਜਤਾਉਂਦਿਆਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਹ ਪੈਸਾ ਪਹਿਲਾਂ ਮਿਲਿਆ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ 6 ਮਈ ’ਤੇ ਬਰਸੀ ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ ਵਿੱਚ ਮਨਾਉਣੀ ਤੈਅ ਸੀ। ਲੇਖਕ ਦੇਵਿੰਦਰ ਦੀਦਾਰ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸ਼ਿਵ ਨੇ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀਆਂ ਮੱਲਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਬਟਾਲੇ ਦਾ ਨਾਂ ਰੋਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਪਰ ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਉਸ ਦੀ ਕਲਾ, ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਪੱਖ ਤੋਂ ਦੇਣ ਨੂੰ ਅੱਖੋਂ-ਪਰੋਖੇ ਕਰਨ ’ਤੇ ਦੁੱਖ ਵੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ।  ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ ਪੂਰਾ ਹੋਣ ਦੀ ੇਬੇਯਕੀਨੀ ਬਾਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਕਈ ਵਾਰ ਅਜਿਹਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਆਡੀਟੋਰੀਅਮ ਦੇਖ ਕੇ ਜਿਵੇਂ ਸ਼ਿਵ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ:
ਜਿੱਥੇ ਭੱਜਿਆ ਵੀ ਨਾ ਮਿਲੂ ਦੀਵਾ,
ਸੋਈਉ ਮੇਰਾ ਮਜ਼ਾਰ ਹੋਵੇਗਾ।

ਦਲਬੀਰ ਸੱਖੋਵਾਲੀਆ * ਮੋਬਾਈਲ: 94173-58120

thnx for sharing.......

ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਜੀ ਦੀਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਲਈ ਅਦੁੱਤੀ ਦੇਣ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਧਰੋਹਰ, ਅਮਾਨਤ ਤੇ ਯਾਦ ਤਾਜਾ ਰਖਣ ਤੇ ਸਾਂਭਣ ਲਈ ਹੋ ਰਹੇ ਉਪਰਾਲਿਆਂ, ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਤੇ ਸੰਕਲਪਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਸੱਜਦਾ, ਸੀਸ ਨਿਵਾ ਕੇ ਪਰਨਾਮ .......ਸ਼ਿਵ ਦਾ ਨਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਚੰਨ ਵਾਂਗ ਪੰਜਾਬ, ਪੰਜਾਬੀ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਨੂੰ ਰੁਸ਼ਨਾਉਂਦਾ ਰਵੇ ......