ਇਸ ਦੇ ਆਉਣੇ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਸਾਹ
ਕਿੰਝ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਨੂੰ ਕਹਾਂ ਕਿ ਨਾ ਆ

ਪੀੜ ਲੈਅ ਤੇ ਹੀ ਧੜਕਣਾ ਗਿੱਝਿਆ
ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਸਰਦਾ ਦਿਲ ਦੁਖਾਏ ਬਿਨਾ

ਅਸਾਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਭੇਟ ਲਿਆ
ਹੁਣ ਤੂੰ ਜਿੱਧਰ ਨੂੰ ਚਾਹੇ ਤੀਰ ਚਲਾ

ਲਾਟ ਸੜ ਮਰ ਗਿਆ ਪਤੰਗਾ ਬਸ
ਹੋਰ ਜਾਣਾ ਸੀ ਕਿੱਥੇ ਜਾਨ ਬਚਾ

ਜੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਵੀ ਚੰਦ ਦੇ ਮੁਖੜੇ ਤੇ
ਕਦੋਂ ਚਾਨਣ ਦੇ ਪਿੰਡੇ ਦਾਗ਼ ਰਿਹਾ

ਮੇਰੀ ਮਿੰਨਤ , ਮੁਲਾਹਿਜਾ ਕੀ ਕਰੇ
ਜਦ ਤੂੰ ਛਡ ਕੇ ਹੀ ਜਾਣਾ ਸੋਚ ਲਿਆ

ਬਿਨ ਮਿਲੇ ਜਿਸ ਦਾ ਦਿਨ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ
ਜਾਣ ਲੱਗਿਆਂ ਵੀ ਨਾ ਸੀ ਮਿਲਦਾ ਗਿਆ

ਓਹੀ ਹੋਣਾ ਸੀ,ਵਸ ਮੇਰੇ ਨਾ ਤੇਰੇ
ਜੋ ਲਿਆਏ ਸੀ ਅਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਲਿਖਾ

ਮੌਣ ਤੇ ਸਿਰ ਟਿਕਾ ਹਵਾ ਸੌਂ ਗਈ
ਅੰਨ੍ਹੇ ਖੂਹਾਂ ਨੂੰ ਰੁਤ ਦਾ ਦਰਦ ਸੁਣਾ

ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਏਸ ਉਚ ਇਮਾਰਤਾਂ ਦੇ
ਸ਼ਹਿਰ ਇਕ ਹੋਰ ਵਸਦਾ ਝੁੱਗੀਆਂ ਦਾ

ਏਸ ਔੜਾਂ , ਥੁੜਾਂ ਦੇ ਮੌਸਮ ਵਿਚ
ਹੋਰ ਕਿੱਥੋਂ ਲਿਆਵਾਂ ਜ਼ਖਮ ਹਰਾ

ਕੀ ਕਹਾਂ ਕੌਣ ਮੈਂ , ਤੇ ਕੀ ਹੈ ਮੇਰਾ
ਇਕ ਤੂੰ ਸੀ ,ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਲਿਆ ਮੈਂ ਗਵਾ

ਕੇਹਾ ਅੱਥਰਾ ਇਹ ਰੋਗ ਹਿਜਰਾਂ ਦਾ
ਲੇਖਾਂ ਵਾਂਙਣ ਨਾ ਏਸ ਦੀ ਵੀ ਦਵਾ

ਹੁਸਨ ਕਿਓਂ ਖੌਰੇ ,ਜੋ ਨੇ ਹੁਸਨ-ਪਰਸਤ
ਉਹਨਾਂ ਰੂਹਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਸਦੀਵੀ ਸਜ਼ਾ


-----------csmann-111110---

ਚਰਨਜੀਤ ਜੀ ਕਮਾਲ ਦਾ ਲਿਖਿਆ ਜੀ

ਲਿਖਦੇ ਰਹੋ ਤੇ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦੇ ਰਹੋ ,,,,,,,,,,,,,,,,,

ਜਿਓੰਦੇ ਵਸਦੇ ਰਹੋ ,,,,,,,,,,,

shukriya

ਮੇਰੀ ਮਿੰਨਤ , ਮੁਲਾਹਿਜਾ ਕੀ ਕਰੇ
ਜਦ ਤੂੰ ਛਡ ਕੇ ਹੀ ਜਾਣਾ ਸੋਚ ਲਿਆ

bilkul sahi farmaya......... awesome piece of work....