ਹੋ ਕਿਉਂ ਪ੍ਰਦੇਸੀ ਵਤਨ ਵਿਸਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਅਸਾਂ ਸੱਧਰਾਂ ਦਾ ਪਲੰਗ ਨਵਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਤੱਤੀ ਤਵੀ ਤੇ ਵੀ ਬੈਠ ਨਾ ਤਰਾਣ ਛੱਡਿਆ
ਡਾਢੇ ਮਾਲਕ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਗੁਜ਼ਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਚਾਈਂ ਹਸ ਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਲੀ ਚੜਦੇ ਰਹੇ
ਇੰਝ ਵਤਨਾਂ ਦਾ ਕਰਜ਼ ਉਤਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਪੈੜ ਪੁਨੂੰਆਂ ਦੀ ਛਾਲਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੈ ਮਿਣੀ
ਭਰ ਵਗਦੇ ਝਨਾਂਵਾਂ ਲਲਕਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਅਸਾਂ ਘੋੜਿਆਂ ਦੀ ਕਾਠੀ ਸੀ ਮਕਾਨ ਕਰ ਲਈ
ਲੁਟ-ਮਾਰ ਅਬਦਾਲੀਆਂ ਵੰਗਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਸ਼ਿਵ , ਵਾਰਿਸ , ਨਾਨਕ ਦੀ ਹੈ ਮਠਿਆਲ ਛਡ
ਕਿਉਂ ਪੱਛਮੀ ਜ਼ੁਬਾਨਾਂ ਨੂੰ ਦੁਲਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਈਨ ਜਰਵਾਣਿਆਂ ਦੀ ਨਹੀਂ ਮੰਨੀ ਵੀ ਕਦੇ
ਜੜਾਂ, ਪੱਤੇ ਖਾ ਕੇ ਵਕਤ ਗੁਜ਼ਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਨਾਲ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦਲ੍ਹ ਕੇ ਹੈ ਖਿਚੜੀ ਬਣਾ ਲਈ
ਨਿੱਘ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਬੀਮਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਧਾ ਮਾਰਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਰੇ ਜਗ ਫੈਲ ਗਏ
ਜਿੱਥੇ ਕਿਤੇ ਰੱਬ ਰਿਜ਼ਕ ਖਿਲਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ
ਪੋਰੀ ਪੋਰੀ ਕਟਵਾ ਕੇ,ਨੀਹੀਂ ਪੁੱਤਰ ਚਿਣਾ ਕੇ
ਸੂਹਾ ਵਤਨਾਂ ਦਾ ਮਹਿਲ ਉਸਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਪੁਤ,ਪਿਤਰਾਂ ਨੂੰ ਵਾਰ ਕੇ ਸੁਰਖਰੂ ਸੀ ਹੋਇਆ
ਸਿਰ ਟਿੰਡੇ ਰਖ ਮਿੱਤਰ-ਪਿਆਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਸਾਨੂੰ ਬਿਫਰੇ ਝਨਾਵਾਂ ਦੇ ਪਰਾਰ ਸੱਦਦੇ
ਝੰਗ ਰਸਤਾ ਅਸਾਡਾ ਤਲਵਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਅਸਾਂ ਮੌਤ ਬਣ ਕਾਤਿਲਾਂ ਦੀ ਲੀਹ ਹੈ ਦੱਬ ਲਈ
ਜਾ ਕੇ ਘਰ ਉਹਦੇ ਜ਼ਾਲਿਮ ਸ਼ਿਕਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਦਿਲ-ਲਹੂ ਬਾਲ ਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦੀਪਕ ਬਣਾਇਆ
ਚੁਕ ਅਣਖਾਂ ਨੂੰ ਚਾਨਣ-ਮੁਨਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਰੋਹ ਚਿੜੀਆਂ ਨੂੰ ਕਰ ਬਾਜ਼-ਬਾਜ਼ ਤੁੜਵਾਏ
ਚਾਰ ਵਾਰ ਕੇ ਹੈ ਪੁੱਤਰਾਂ ਹਜ਼ਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਤੂਰ ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਬੱਕੀ ਤੇ ਸਵਾਰ ਮਿਰਜ਼ਾ
ਕੜ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਵਾਂਙ ਝਲਕਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਜਿੱਥੇ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਨੇ ਹੈ ਖੂਨ ਡੋਹਲਿਆ
ਹਰ ਉਸ ਥਾਵੇਂ ਇਸ਼ਟ-ਦੁਆਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
ਹੱਥੀਂ ਭੋਰ ਕੇ ਚੱਟਾਨੀਂ ਝੰਡਾ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਝੁਲਾਇਆ
ਹਿੰਮ-ਚੋਟੀਆਂ ਤੇ ਵਤਨ ਜੈਕਾਰਿਆ ,ਓ ਯਾਰ !
|
