ਇਸ ਵੇਲੇ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਕੇਵਲ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਵਿਚਿੱਤਰਵਾਦ ਲਹਿਰ ਦੇ ਲਿਖਾਰੀ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਾਂ। ਮੈਥੋਂ ਇਲਾਵਾਂ ਮੁਦੱਸਰ ਬਸ਼ੀਰ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਵਲ ਕੌਣ ਨੂੰ ਵਿਚਿੱਤਰਵਾਦ ਨਾਵਲ ਮਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਪਰਗਟ ਸਿੰਘ ਸਤੌਜ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਵਲ ਖ਼ਬਰ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਦੀ ਨੂੰ ਵੀ ਵਿਚਿੱਤਰਵਾਦ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਮੇਰੇ ਨਾਵਲ ਓ, ਸਮੁਰਾਈ ਅਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲ਼ਾ ਨਾਵਲ, ਚਿੱਟਾ ਤੇ ਕਾਲ਼ਾ ਵਿਚਿੱਤਰਵਾਦ ਹਨ ਅਤੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਕਿਤਾਬ, ਭਰਿੰਡ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਗਿਣ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮੇਰਾ ਗੁੰਡਾ ਨਾਵਲ ਅਤੇ ਨੀਲਾ ਨੂਰ ਵੀ, ਆਮ ਨਾਵਲ ਹਨ। ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੁੱਝ ਖ਼ਸੂਸੀਅਤਾਂ ਹਨ ਜੋ ਵਿਚਿੱਤਰਵਾਦ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਾਸਤੇ ਨਵੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਹਨ। ਫੇਰ ਤਾਂ ਹੋਰ ਲਿਖਾਰੀ ਵੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲੇਖ ਨਵਾਂ ਢੰਗ ਜਾਂ ਤਰੀਕੇ ਵਰਤਦੇ ਹਨ। ਉਸ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ਼ ਤਾਂ ਵਿਚਿੱਤਵਾਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਫ਼ੌਜ਼ੀਆ ਰਫ਼ੀਕ ਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ਰੀਕ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਵਲ ਸਕੀਨਾ ਲਾਜਵਾਬ ਹੈ ਨਾਲ਼ੇ ਸਾਰੇ ਸਾਇੰਸ ਗਲਪ ਲਿਖਣ ਵਾਲ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ। ਖ਼ਾਸ ਕਟ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ ਜੋ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਜਾਂ ਵਿਆਕਰਨ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਰੂਪ ਦੇਣ ਰਹਿ ਨੇ। ਖ਼ਾਸ ਉਹ ਲਿਖਾਰੀ ਜੋ ਵਾਕ ਬਣਤਰ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਜਾਂ ਸੋਧਣ ਤਿਆਰ ਹਨ। ਨਾਲ਼ੇ ਜਿਹੜੇ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋਰ ਬੋਲ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਪਾਲੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਆਕਰਣ ਉੱਤੇ ਅਸਰ ਤਾਂ ਪੈਂਦਾ ਜਿਸ ਨਾਲ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਪਬੋਲੀ ਤਬਦੀਲੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਇੱਕ ਰੂਪ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਪਰ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਦਹਾਕੇ, ਮੁਲਕ ਤੋਂ ਮੁਲਕ, ਰਾਵਣ ਦੇ ਸੀਸਾਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦੇ ਰੂਪ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ।