ਬੇਈਮਾਨਾਂ ਐਡਾ ਦੱਸ ਹੋਇਆ ਕੀ ਕਸੂਰ ਵੇ।
ਮੋਇਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਤੁਰ ਗਿਉਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚੋ, ਦੂਰ ਵੇ।

ਅੱਖਾਂ ਉਹ ਨਸ਼ਈ ਜਿਹੀਆਂ ਕਿੱਥੇ ਨੇ ਗੁਆਚੀਆਂ।
ਸੈਆਂ ਵੇਰੀ ਬਾਰੀਆਂ ‘ਚੋਂ ਮਾਰਦੇ ਸੀ ਝਾਤੀਆਂ।
ਨਜ਼ਰਾਂ ਝੁਕਾਕੇ ਜਿੱਥੇ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਸਰੂਰ ਵੇ ।
ਮੋਇਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਤੁਰ ਗਿਉਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚੋ, ਦੂਰ ਵੇ।

ਜ਼ਾਲਿਮਾਂ ਵੇ, ਤੱਤਿਆ ਵੇ, ਮਿੱਠਿਆ ਸ਼ੈਤਾਨਾਂ ਵੇ।
ਇਸ਼ਕ ਚਿਰਾਗ ਤੂੰ ਬੁਝਾਇਆ ਮਿਹਰਬਾਨਾਂ ਵੇ।
ਸੀਨੇ ‘ਚ ਸਰੂਰ ਦਾ ਕੋਈ ਬਚਿਆ ਨਾਂ ਪੂਰ ਵੇ।
ਮੋਇਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਤੁਰ ਗਿਉਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚੋ, ਦੂਰ ਵੇ।

ਦੱਸ ਤਾਂ ਜਾਂਦਾ ਕਿੱਥੇ ਘੱਲਾਂ ਮੈਂ ਪੈਗਾਮ ਵੇ।
ਹੱਥੀਂ ਤੈਨੂੰ ਤੋਰਦੀ ਤੇ ਆਖਦੀ ਸਲਾਮ ਵੇ।
ਰੱਬ ਬੰਦਿਆ ਵੇ ਤੂੰ ਤਾਂ ਵੱਟੀ ਵੀ ਨਾਂ ਘੂਰ ਵੇ।
ਮੋਇਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਤੁਰ ਗਿਉਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚੋ, ਦੂਰ ਵੇ।

ਕਰਕੇ ਵਫ਼ਾ ਮੈਂ ਖੌਰੇ ਖ਼ੁਦਾ ਕਿਉਂ ਲੁਟਾ ਲਿਆ।
ਮੇਰਾ ‘ਦਰਵੇਸ਼’ ਹਉਕੇ ਵਾਂਗੂੰ ਮੈਂ ਗੁਆ ਲਿਆ।
ਸਿਜਦੇ ਨਾਂ ਕੀਤੇ ਮੇਰੇ ਅੱਲ੍ਹਾ ਮਨਜ਼ੂਰ ਵੇ।
ਮੋਇਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਤੁਰ ਗਿਉਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚੋ, ਦੂਰ ਵੇ।



            ੦੦੦੦੦੦੦੦੦੦੦੦੦੦

bohat vdhya likhya g tuc...

Awesome...

beautifully written...!!!