"ਇੱਕ ਫੈਸਲਾ, ਫੌਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼" ........

ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਬਹੁਤ ਨਹੀਂ ਲਿਖਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ
ਅਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਨਹੀਂ ਲਿਖਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ।
ਇਸ ਨਾਲ਼ ਮਨ ਕੁੱਝ ਉਦਾਸ ਰਹਿਣ ਲਗਦਾ ਹੈ
ਭਾਵੇਂ ਲਿਖੀਆਂ ਜਾਣ ਵਾਲ਼ੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ
ਬੇਹੱਦ ਆਸ਼ਾਵਾਦੀ ਹੋਣ।
ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਲਈ
ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰੀ ਲੈਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।
ਇਸ ਲਈ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲਿਖਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲ਼ਿਆਂ ਲਈ
ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਣ ਦਾ
ਖ਼ਤਰਾ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਇਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਲਿਖੀਆਂ ਜਾਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ
ਕਿ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ-ਸਾਦੇ ਢੰਗ ਨਾਲ਼
ਬਿਆਨ ਕਰਨ ਦੀ ਆਦਤ ਹੀ ਛੁੱਟ ਜਾਵੇ।
ਹਕੀਕਤ ਤੋਂ ਨਿਰਮਿਤ ਹੋਕੇ ਵੀ ਇੱਕ ਦਮ ਹਕੀਕੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ।
ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਰਹਿਣਾ ਕਦੇ-ਕਦੇ
ਹਕੀਕੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਵੀ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ,
ਅਜਨਬੀਅਤ ਦਾ ਇੱਕ ਅਹਿਸਾਸ ਵੀ ਭਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਲਿਖਣ ਨਾਲ਼
'ਹੈਲੁਸਿਨੇਸ਼ਨ' ਦਾ ਰੋਗ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸਾਵਧਾਨ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ
ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣਾ ਕਿਤੇ
ਜੀਣ ਅਤੇ ਲੜਨ ਦਾ ਬਦਲ ਨਾ ਬਣ ਜਾਵੇ।
ਹਰ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਉੱਪਰ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣਾ
ਆਪਣੇ ਬੁਨਿਆਦੀ ਫ਼ਰਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਮੂੰਹ ਚੁਰਾਉਣਦੀ
ਇੱਕ ਕਾਇਰਤਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਦੇ-ਕਦੇ
ਕੋਈ ਘਟਨਾ ਇਸ ਕਦਰ ਜਕੜ ਲਏ ਦਿਲੋ-ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ
ਕਿ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਦੀ ਸੋਚ ਤੱਕ ਨਾ ਸਕੇ ਆਦਮੀ।
ਦਿਲ ਨੂੰ ਵਲੂੰਧਰਨ ਵਾਲ਼ੀ ਹਰ ਘਟਨਾ ਉੱਪਰ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਵਾਲ਼ਾ ਕਵੀ
ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਹਿਰਦੇ ਹੀਣ ਵਿਅਕਤੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਕਦੇ-ਕਦੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨਾ ਲਿਖਣਾ
ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਕਰਨਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਜਾਂ ਉਸਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਨੂੰ
ਸਿੱਧ-ਸਿੱਧੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ।
ਕਦੇ-ਕਦੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨਾ ਲਿਖਣਾ
ਪਾਖੰਡੀ ਅਤੇ ਗਾਲੜੀ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਚਾਉਂਦਾ ਹੈ
ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨਾ ਲਿਖਣਾ ਕਦੇ ਕਦੇ
ਚਰਿੱਤਰਹੀਣ ਹੋਣ ਤੋਂ ਰੋਕਦਾ ਹੈ।
ਕਦੇ-ਕਦੇ ਸੰਪਾਦਕ ਦੀ ਮੰਗ 'ਤੇ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ
ਅਤੇ ਸੁਪਾਰੀ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਬੁਨਿਆਦੀ ਫਰਕ
ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ।
ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨਾ ਲਿਖਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ
ਕਦੇ-ਕਦੇ ਭਾੜੇ ਦੇ ਕਾਤਲਾਂ, ਦਰਬਾਰੀਆਂ
ਕੋਠੇ ਦੇ ਦਲਾਲਾਂ, ਮਰਾਸੀਆਂ ਦੇ ਝੁੰਡ ਵਿੱਚ
ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਅਤੇ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਇਹ
ਇੱਕ ਬੇਹੱਦ ਕਾਵਿਆਤਮਕ ਨਿਆਂਪੂਰਣ ਫੈਸਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਜੇ ਮੈਂ ਸੋਚ ਰਹੀ ਹਾਂ
ਕਿ ਆਉਣ ਵਾਲ਼ੇ ਕੁੱਝ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ
ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲਿਖਣਾ,
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਮੀਦਾਂ, ਭਵਿੱਖ ਅਤੇ ਲੜਨ ਦੀ,
ਜ਼ਰੂਰਤ ਬਾਰੇ ਸਿੱਧੇ-ਸਿੱਧੇ
ਕੁੱਝ ਦੱਸਿਆ ਜਾਵੇ,
ਕੁੱਝ ਰਾਜਨੀਤਕ ਅਧਿਐਨ-ਮੰਡਲ ਅਤੇ
ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਚਲਾਈਆਂ ਜਾਣ
ਛਾਂਟੀ-ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਅਤੇ ਮਹਿੰਗਾਈ-ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼
ਕੁੱਝ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਢੇ ਜਾਣ,
ਕੁੱਝ ਰਾਜਨੀਤਕ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ
ਕੁੱਝ ਅਰਥ-ਸ਼ਾਸਤਰ, ਕੁੱਝ ਫ਼ਲਸਫ਼ਾ
ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ,
ਕੁੱਝ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣ
ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਜ਼ੋਖਿਮ ਉਠਾਏ ਜਾਣ।
ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਪ੍ਰਤੀ
ਹੋਰ ਵਧੇਰੇ ਆਸਵੰਦ ਹੋਇਆ ਜਾਵੇ,
ਉਸਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧੇਰੇ ਉੱਨਤ ਬਣਾਇਆ ਜਾਵੇ।

Amazing too good....

Running out of words...

Thanks a lot for sharing !!!

ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਦੇ-ਕਦੇ . . . . . ਕੋਈ ਘਟਨਾ ਇਸ ਕਦਰ ਜਕੜ ਲਏ ਦਿਲੋ-ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ . . . . . . ਕਿ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਦੀ ਸੋਚ ਤੱਕ ਨਾ ਸਕੇ ਆਦਮੀ। . . . . . . . .ਦਿਲ ਨੂੰ ਵਲੂੰਧਰਨ ਵਾਲ਼ੀ ਹਰ ਘਟਨਾ ਉੱਪਰ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਵਾਲ਼ਾ ਕਵੀ . . . . . . . ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਹਿਰਦੇ ਹੀਣ ਵਿਅਕਤੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। . . . . . . . . ਕਦੇ-ਕਦੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨਾ ਲਿਖਣਾ . . . . . . . ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਕਰਨਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ . . . . . . . . ਕਾਤਿਆਇਨੀ ਦੀ eh Shandar rachna Sanjhi karn lai sukira Prabh . . . M vi kujh dina to ehde bare soch reha si par sama nahi lagia . . . . , . . . . . . ਸਾਵਧਾਨ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ . . . . . . ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣਾ ਕਿਤੇ . . . . . . ਜੀਣ ਅਤੇ ਲੜਨ ਦਾ ਬਦਲ ਨਾ ਬਣ ਜਾਵੇ।

ਵਾਹ!!!!! ਕਮਾਲ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਨੇ... ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵੀਰ ਦਾ ਬਹੁਤ- ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ...। ਇੱਕ-ਇੱਕ ਅੱਖਰ ਸੱਚ ਹੈ...।

very thoughtful indeed........

deserves a huge applause.....

pr iss de naal naal eh vee sach aa ajehiyan  kavitava sets a trend for others to follow......baaghi tabeeyat is good for the purpose at hand....pr sirf bhadkaun leyi nahi kuch kr dekhaun leyi vee.......sometimes actions speak louder thn words :)

tremendous effort........thanx for sharing

ਸਾਰੇ ਦੋਸਤਾਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ .............

nice1

wah veer g..... kafi anubhav lagda a tuhanu kavitavan da.. badi barikian dasia ne g... very nice