|
|
 |
 |
 |
|
|
|
| Home > Communities > Punjabi Poetry > Forum > messages |
|
|
|
|
|
|
|
| ਔਰਤ |
ਜਾ ਰਹੇ ਲਹਿਰਾਉਂਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਦੇ ਕਾਫ਼ਲੇ
ਜਗਦੀਆਂ ਮਸ਼ਾਲਾਂ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰਿਆ ਹਜੂਮ
ਰੋਹ ਦਾ ਦਰਿਆ ਵਗਦਾ ਹੈ
ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੁੱਖ ਵਿੱਚ ਅੰਗਿਆਰ ਧਰਿਆ ਹੈ
ਲੋਰੀ ਜ਼ਿਬਹ ਕੀਤੀ
ਰਬਾਬ ਦੀ ਧੁਨ ਚੁਰਾਈ ਹੈ
ਜਾ ਰਹੇ ਲਹਿਰਾਉਂਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਦੇ ਕਾਫ਼ਲੇ
ਜਗਦੀਆਂ ਮਸ਼ਾਲਾਂ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰਿਆ ਹਜੂਮ
ਘੁੱਪ ਨ੍ਹੇਰਾ, ਵਹਿਸ਼ਤ, ਦਰਿੰਦਗੀ
ਪੀੜਾ, ਸੰਨਾਟਾ
ਕੋਈ ਦਰਗਾਹ ਉੱਜੜੀ ਹੈ
ਕੋਈ ਛੱਤ ਡਿੱਗੀ ਹੈ
ਦਹਿਲੀਜ਼ ਤਿੜਕੀ ਹੈ
ਲੰਘ ਰਹੇ ਲਹਿਰਾਉਂਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਦੇ ਕਾਫ਼ਲੇ
ਕੋਈ ਬੋਲ ਗੂੰਜਦਾ ਹੈ-
ਔਰਤ ਹੀ ਘਰ ਹੈ
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦਾ ਕੁੰਭ
ਸਵੇਰ ਦੀ ਪੌਣ
ਊਸ਼ਾ ਦੀ ਲਾਲਿਮਾ
ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਗੰਧ
ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਹਰਕਤ
ਝੂਮਦੀ ਸਾਵੀ ਲਗਰ
ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦਾ ਪਾਰਾਵਾਰ
ਜਾ ਰਹੇ ਲਹਿਰਾਉਂਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਦੇ ਕਾਫ਼ਲੇ
ਭੀੜ ’ਚੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਹੈ-
ਔਰਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਾ ਕੁਦਰਤ ਹੈ
ਨਾ ਉਤਪਤੀ
ਨਾ ਦਿਨ ਨਾ ਰੋਸ਼ਨੀ
ਨਾ ਸੁਪਨਾ ਨਾ ਸਿਰਜਣਾ
ਜਾ ਰਹੇ ਲਹਿਰਾਉਂਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਦੇ ਕਾਫ਼ਲੇ
ਟਿਮਟਮਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ ਮੋਮਬੱਤੀਆਂ
ਲਹੂ ਇੱਕ ਰੰਗ ਹੋ ਪਾਲ਼ਾਂ ’ਚ ਖਲੋਤਾ ਹੈ
ਅਚਨਚੇਤੀ ਕੋਈ ਬੋਲ ਸੁਣਦਾ ਹੈ-
ਔਰਤ ਹੀ ਮਮਤਾ ਹੈ
ਮਾਇਆ ਹੈ
ਬਾਣੀ ਦੀ ਸਤਰ
ਅਰਦਾਸ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸ਼ਬਦ
ਓਂਕਾਰ ਦੀ ਧੁਨੀ
ਨਾਦ-ਬੇਦ
ਔਰਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਾ ਸੂਰਜ
ਨਾ ਚੰਨ ਤਾਰੇ
ਨਾ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਵਹਿੰਗੀ
ਨਾ ਆਕਾਸ਼ਗੰਗਾ
ਔਰਤ ਹੀ ਆਦਿ-ਅੰਤ ਹੈ
ਔਰਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਾ ਤੂੰ ਹੈਂ
ਨਾ ਮੈਂ
ਔਰਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੋਈ ਸ਼ਾਇਰੀ ਨਹੀਂ
ਮੋਹਨਜੀਤ-ਮੋਬਾਈਲ: 098113-98223
|
|
03 Feb 2013
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
 |
|
|
|
|
|
|
Copyright © 2009 - punjabizm.com & kosey chanan sathh
|
