ਜੇ ਇਹੋ ਫਿਕਰ ਰਿਹਾ
ਕਿ ਹਨੇਰਾ ਜਰੇਗਾ ਕਿਵੇਂ
ਤਾਂ ਭੀਸ਼ਮ ਪਿਤਮਾ ਵਾਂਗ
ਤਿੱਖੀਆਂ ਸੂਲ਼ਾਂ ਨਾਲ ਵਿੰਨ੍ਹਿਆ
ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਦਾ ਸੰਤਾਪ ਭੋਗੇਂਗਾ...
... ਤੂੰ ਬੋਲ
ਕਿ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਮੋਤੀਆਂ ਨੂੰ
ਸ਼ਿਅਰਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਵਿੱਚ ਪਰੋਣ ਦਾ
ਤਜ਼ਰਬਾ ਹੈ
ਤੂੰ ਬੋਲ
ਕਿ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਸਲੀਕਾ ਹੈ
ਤੂੰ ਬੋਲ
ਕਿ ਸਰਸਵਤੀ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮਿਹਰਬਾਨ ਹੈ
ਤੂੰ ਬੋਲ
ਕਿ ਤੇਰੇ ਬੋਲਣ ਦਾ
ਹੁੰਗ੍ਹਾਰਾ ਭਰਨ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਹਨ
ਜੇ ਮੈਂ ਬੋਲਿਆ
ਤਾਂ ਚੁੱਪ ਛਾਅ ਜਾਣੀ ਹੈ
ਜੰਗਾਲੇ ਹੋਏ ਅੱਖਰਾਂ ਨੇ ਕਰਵਟ ਲੈ ਲੈਣੀ ਹੈ
ਸ਼ਮਾਦਾਨਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ
ਸਲੀਕਾ ਸਮਝਾਉਣ ਲੱਗ ਜਾਣਾ ਹੈ
ਸਰਸਵਤੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਤੇ
ਅਕ੍ਰਿਤਘਣ ਹੋਣ ਦਾ
ਆਰੋਪ ਮੜ੍ਹ ਦੇਣਾ ਹੈ
ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਲੋਅ ਨੂੰ
ਧੁੰਦਲਾ ਕਰਨ ਲਈ
ਬਸਤੀ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਾ ਦੇਣੀ ਹੈ
ਮੈਂ ਬੋਲਾਂਗਾ ਤਾਂ
ਬੜਾ ਕੁੱਝ ਏਧਰ-ਓਧਰ ਹੋ ਜਾਣਾ ਹੈ
ਕਾਨੂੰਨ ਵਿਵਸਥਾ ਗੜਬੜਾ ਜਾਣੀ ਹੈ
ਬਾਰਡਰ ਤੇ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਤੋਪਾਂ ਦੀ
ਦਿਸ਼ਾ ਬਦਲ ਜਾਣੀ ਹੈ
ਕਬੂਤਰ ਨੇ ਬਿੱਲੀਆਂ ਨੂੰ
ਅੱਖਾਂ ਦਿਖਾਉਣ ਲੱਗ ਜਾਣਾ ਹੈ
ਭੇੜੀਏ ਨੇ ਮੇਮਣੇ ਨਾਲ
ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਕੱਢਣ ਲੱਗ ਜਾਣਾ ਹੈ
ਮੱਛੀਆਂ ਨੇ ਸਮੁੰਦਰ ਨੂੰ
ਬੇ-ਦਾਵਾ ਲਿਖ ਦੇਣਾ ਹੈ
ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਹੀ ਰਹਾਂਗਾ...
ਤੂੰ ਬੋਲ
ਕਿ ਤੇਰੇ ਬੋਲਣ ਨਾਲ
ਅਜਿਹਾ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ
ਪਰ ਤੇਰੇ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਨਾਲ
ਸ਼ਮਾਦਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁੱਦਾ ਮਿਲ ਜਾਣਾ ਹੈ।

(ਸੁਰਜੀਤ ਗੱਗ)

ਬਹੁਤਖੂਬ......tfs......