ਪੱਥਰ ਥਾ ਮੈਂ ਬੁੱਤਘਾੜੇ ਨੇ, ਭਗਵਾਨ ਕਰ ਦੀਆ।
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਇਕ ਸਫਰ ਥਾ, ਮੁੱਝੇ ਰੋਸ਼ਨ ਕਰ ਦੀਆ।
ਡਰਤਾ ਨਹੀਂ ਥਾ ਔਜ਼ਾਰ ਸੇ, ਰੋਸ਼ਨ ਥੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ,
ਛੈਣੀ ਸੇ ਜਬ ਤਰਾਸ਼ਾ, ਔਰ ਸਾਮਾਨ ਕਰ ਦੀਆ।
ਆਵਾਜ਼ ਮੇਂ ਥਾ ਸੰਗੀਤ, ਤੇਰੇ ਪਾਉਂ ਮੇਂ ਤਾਲ ਥਾ,
ਰਾਤ ਭਰ ਕੇ ਸੋਏ ਕੋ, ਇਕ ਪਲ ਮੇਂ ਜਗਾ ਦੀਆ।
ਸੰਗੇ ਹਸਤਬ ਪੂਜਨੇ ਕੋ, ਚਲੇ ਥੇ ਹਮ ਮੁਸੱਲਮ,
ਆਂਖ ਜਬ ਟਕਰਾਈ ਤੋ, ਇਨਸਾਨ ਕਰ ਦੀਆ।
ਨਾ ਪਾਸ ਥਾ ਮੇਰੇ, ਖੁੱਦ ਕਾ ਆਪਣਾ ਵਜ਼ੂਦ ਹੀ,
ਆਕਾਰ ਢੂੰਡਤੇ ਕੋ, ਤੂਨੇ  ਸਾਕਾਰ  ਕਰ ਦੀਆ।

wah sir g bahut wadhiya.

Thanks