ਚੌਰਾਹੇ ਤੇ ਖੜ੍ਹੀ ਅਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਕਿਹੜੇ ਪਾਸੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਵਾਂ
ਦਿੱਸੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਸੰਗਣੀ ਛਾਂ , ਵਗ ਰਹੀਆਂ ਨੇ ਤਲਖ਼ ਹਵਾਵਾਂ

ਅੱਖੀਆਂ 'ਚ ਖ਼ਾਬ ਤਾਂ ਕਦੋਂ ਦੇ ਆਉਣੇ ਹਟ ਗਏ
ਦੋ ਪਲ ਨੀਂਦ ਆ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਮਨਾਵਾਂ

ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਸਾਰੇ ਸੁਰ ਮੇਰੀ ਸਾਜ਼ ਦਾ ਸਾਥ ਛੱਡ ਗਏ
ਇਸ ਬੇਸੁਰੀ ਸਾਜ਼ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਅਪਣੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਗੀਤ ਸੁਣਾਵਾਂ

ਕਿਉਂ ਕਿਸੇ ਤੇ ਯਕੀਨ ਕਰਾਂ , ਕਿਉਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲਵਾਂ
ਇਸ ਉਲਝੀ ਹੋਈ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਹੋਰ ਉਲਝਾਵਾਂ

ਉਮੀਦਾਂ ਤੇ ਚਾਵਾਂ ਦੇ ਬੋਝ ਨਾਲ ਲੰਘ ਗਏ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕਈ ਪੜਾਅ
ਪਰ ਮਿਲੀਆਂ ਨਾ ਕਦੇ,ਮੇਰੇ ਕਦਮ ਤੇ ਮੇਰੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਵਿਚਲੀਆਂ ਰਾਹਵਾਂ

ਕਾਸ਼ ਕੋਈ ਖੁਸ਼ੀ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਬੂਹੇ ਤੇ ਦਸਤਕ ਦੇਵੇ
ਗ਼ਮ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਮਾਂ ਲਿਖ-ਲਿਖ ਕਦ ਤਕ ਅਪਣਾ ਦਿਲ ਪਰਚਾਵਾਂ

( By: Pradeep gupta )

ਬਹੁਤ ਗੇਹਰਾ ਮਤਲਬ ਏ ਏਨਾ ਅਖਰਾ ਦਾ ............ਗ੍ਰੇਟ......

bahut vdia g....!

Bht vdia jnab. . . Keep it up

@jasbir..

@rajwinder

@gurminder

Meharbani dosto..

ਬਹੁਤ ਖੂਬ ਲਿਖਿਆ ਹੈ,,,ਜੀਓ,,,

shukriya harpinder bai ji..

wow.....
best poem.....
very deep n nice thoughts 

@preet...Thanks a lot for your appreciation