ਚਿੜੀਆਂ ਸੀ ਕੁੱਝ ਬੈਠੀਆਂ ਟੈਲੀਫੋਨ ਦੀ ਤਾਰ ਤੇ
ਚੁੰਝ ਚਰਚਾ ਸੀ ਚੱਲ ਰਹੀ ਬਦਲ ਰਹੇ ਸੰਸਾਰ ਤੇ
ਇੱਕ ਉਡਾਰੀ ਬਾਅਦ ਜਦ ਚਿੜੀਆਂ ਵਾਪਸ ਪਰਤੀਆਂ
ਗਾਇਬ ਕਿਧਰੇ ਹੋ ਗਈ ਬੈਠੀਆਂ ਸੀ ਜਿਸ ਤਾਰ ਤੇ
ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਧਰਤ ਨੂੰ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਵਾਸਤੇ
ਕੱਲ ਆਏ ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਧੂੜ ਉੜਾਉਂਦੀ ਕਾਰ ਤੇ
ਰੁੱਖ ਖੜੋਤੇ ਦੇਖਦੇ ਫੁੱਲ ਖਿੜ ਖਿੜ ਹੱਸਦੇ
ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹੌਂਕਦੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਤੇ
ਬੰਦੇ ਕਿਧੱਰ ਜਾ ਰਹੇ ਫੁੱਲ ਪੁੱਛਦੇ ਰੁੱਖ ਆਖਦੇ
ਖੁੱਸ਼ ਹੋਵਣ ਨੂੰ ਜਾ ਰਹੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਹਾਰ ਤੇ
ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਲੰਘਜਾਂ ਸਭ ਨੂੰ ਮਿੱਧ ਲਿਤਾੜ ਕੇ
ਏਹੀ ਭੂਤ ਸਵਾਰ ਸੀ ਹਰ ਇੱਕ ਕਾਰ ਸਵਾਰ ਤੇ
ਸੁੱਕੇ ਪੱਤਿਆਂ ਵਾਂਗਰਾਂ ਕਿੱਧਰ ਉੱਡਦੇ ਜਾ ਰਹੇ
ਕੈਸਾ ਝੱਖੜ ਝੁੱਲਿਆ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਤੇ
ਇੱਕ ਉਡਾਰੀ ਹੋਰ ਤੇ ਚਿੜੀਆਂ ਮੁੜ ਨਾਂ ਪਰਤੀਆਂ
ਪੌਣਾਂ ਚੁੱਪ ਚੁੱਪ ਰੋਂਦੀਆਂ ਇੱਕ ਉੱਚੀ ਮਿਨਾਰ ਤੇ।

A good observation and well written account of goings on around...
Keep writing great; God bless

brilliant,..............very well written,.................amazing words,................great