ਸਾਡੇ ਦਿਲ ਨੇ ਜੋ ਸਹੇ ਸੀ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਫੱਟ,
ਉਹ ਬਲਦੀ ਧੂਣੀ ਵਾਂਗ ਸੀਨੇ ਧੁਖਦੇ ਰਹੇ |

ਜੋ ਅਰਮਾਨ ਸੀ ਸਾਨੂੰ ਜਾਨ ਤੋਂ ਵੀ ਪਿਆਰੇ,
ਉਹ ਪਿਆਰ ਦੀ ਮੰਡੀ 'ਚ ਸ਼ਰੇ-ਆਮ ਵਿਕਦੇ ਰਹੇ |

ਹਸਰਤਾਂ ਦੇ ਰੁਸ਼ਨਾਏ ਆਗਾਜ਼ ਸੀ ਸਾਡੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ,
ਅਖੀਰ ਕਿਸੀ ਦਪਕੇ ਦੇ ਹਨੇਰਿਆਂ ਵਾਂਗ ਰੁਲਦੇ ਰਹੇ |

ਪੀਂਘ ਦੇ ਉਹ ਹੁਲਾਰੇ ਜੋ ਗਵਾਹ ਸੀ ਸਾਡੇ ਪਿਆਰ ਦੇ,
ਉਹ ਨਿਤ ਰੋ-ਰੋ ਕੇ ਰਾਹ ਸਾਡੀ ਤੱਕਦੇ ਰਹੇ |

ਮਿਲ ਨਾ ਸਕੇ ਸੀ ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੀ ਵਫਾ ਦੇ ਇਨਾਮ,
ਨੈਣਾਂ ਚੋਂ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਝਨਾਂ ਸਦਾ ਵਗਦੇ ਰਹੇ |

ਜੋ ਸੁਫਨੇ ਸਜਾਏ ਸੀ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਤੇ,
ਉਹ ਪਿਆਸੀ ਰੀਝ ਨਾਲ ਸਦਾ ਸਾਨੂੰ ਤੱਕਦੇ ਰਹੇ |

ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ਚ ਬਿਛਾਏ ਸੀ ਜੋ ਚਾਵਾਂ ਨਾਲ,
ਪੈੜਾਂ ਦੇ ਉਹ ਨਿਸ਼ਾਨ ਪਲ-ਪਲ ਮਿਟਦੇ ਰਹੇ |

ਲੱਭ ਨਾ ਸਕੇ ਸੀ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਜੀਉਣ ਦੇ ਸਹਾਰੇ,
ਬੱਸ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਇਹ ਕਾਫ਼ਲੇ ਚਲਦੇ ਰਹੇ |

( By:Pradeep gupta )

Too good Pardeep ji,

bahut sohnian lines likhian ne and flow and length are fitting well...

likhde raho and share karde raho !!!

Thanks for your appreciation kuljeet ji..

nice job. I apprecaite your words.

Thanks tanveer..

Shukriya gurminder bai ji..